Nobel ödüllü Fransız yazar Annie Ernaux, "Bir Kadın" isimli altmış dört sayfalık eserinde, “Annem hakkında yazıyorum çünkü onu dünyaya getirme sırası sanırım bende,” diyerek okuyucuyu derinden etkileyen bir cümle kuruyor. Bu cümle, annesine duyduğu derin sevgi ve bağlılığı, aynı zamanda kaybının getirdiği hüznü yansıtıyor.
Ernaux, annesinin ölümünden sonra 1986-1987 yılları arasında bu eseri kaleme alıyor. Kitapta annesinin hayatına dair anılarını, nasıl bir ortamda büyüdüğünü, duygularını ve gözlemlerini anlatıyor. Yazar, sadece annesinin kişisel hikayesini değil, aynı zamanda dönemin sosyal ve kültürel yapısını da ustalıkla okura sunuyor. Bu, okuyucuya o dönemin toplumunu ve insan ilişkilerini daha iyi anlama fırsatı veriyor.
Annie Ernaux kelimeleri ustalıkla kullanarak esere şiirsel bir dokunuş katmış. Yazar, basit bir yaşam öyküsünü veya biyografiyi anlatmıyor; aksine, dilin estetiğini ve inceliklerini kullanarak okuyucuyu derinden etkileyen bir anlatı sunuyor. Bu da kitabı daha etkileyici ve unutulmaz kılıyor. Bu sayede, Ernaux’un annesinin hikayesi hem evrensel bir boyut kazanıyor hem de kişisel bir başyapıt haline geliyor.
Bir KadınAnnie Ernaux · Can Yayınları · 20231,663 okunma
“Artık sesini duymayacağım. Olduğum kadını, bir zamanlar olduğum çocukla bir araya getiren onun sesi, sözleri, elleri, tavırları, gülüşü ve yürüyüşüydü. Geldiğim dünyayla aramdaki son bağ da koptu.”