Hakkında
Unvan:
yazar
Okurlar
70 okur beğendi.
242 okur okudu.
20 okur okuyor.
201 okur okuyacak.
10 okur yarım bıraktı.
Sözler ve Alıntılar
Evim sendin Zeynep senden sonra evimi kaybettim.
Eve dön, diyordu şair. Ev neredeydi? Bir menzili var mıydı, bir yolu veya bir sanı, adımların ulaşacağı? Yukarıda, gri gökyüzünden boşanan kar taneleri, biliyorlar mıydı mesela, evlerinin yolunu? Şimdi sokakta, asfalta değen yorgun ayaklar biliyorlar mıydı? Şehrin insanları biliyorlar mıydı ev nedir, nerededir biliyorlar mıydı?
"Susmanın ne çok kelimeleri vardı öyle.
Susmak ilmin yarısıdır derlerdi de,
sancının tümüdür demezlerdi."
Kimdi kaybeden ve kimdi kazanan Zeynep?
Kandırılmadı insan, kandırılmak istedi! Yalanlar avutsun onu istedi belki de. Fakat hakikat ile yüzleşince, kendini değil de başkalarını suçladı.
Böylesi daha kolaydı çünkü, daha makul. İnsan kendine itiraf edemese bile kandırıldığının çoğunlukla farkındadır.
Peki aynı acımasız düşünceleri, bir hançer gibi kendi göğsüne de saplayabilir mi?
Bazı hususlarda sabretmek zordur elbet. Lakin insan nasibinde ne varsa -hangi hâl içinde olursa olsun- ona kavuşacaktır. İsyan etse de kavuşacaktır, sabretse de. Öyleyse sabrederek rahmete nail olmak varken neden isyan ederek rahmetinden mahrum kalsın nasibinin?
'Dörde bölünse insan; üç parçası bekleyiş, biri gidiştir.'
Gitmek zorunda olduğu bu hayata kalarak yük olduğunu anlıyordu. Fakat hangisi daha zor bilemiyordu gitmek mi zor kalmak mı? Belki de en zoru bunca zaman ikisi arasında olmaktı; birinden bir diğerine çarparak perişan olmaktı.
İletiler
Herkesin yüreğinde bir tatminsizlik var. Farkındayım bunun. Kaygılar, her şeyi unutturuyor belli ki; kırıyor azmi. Oysa İnsanın yüreği hisle dolmalı ve de taşmalı. Sevgiyle, hasretle ya da umutla belki. Çünkü taşmazsa yüreği, yaşam eksik kalır.
Cihan Çetinkaya
“Fakat hisleri aklından bağımsız hareket ediyor insanın. Kalbin tahakkümünde yaşıyoruz.”
Cihan Çetinkaya
Ne ân ne de akıbet kesin.
Aslında insan bir körebe oyununda gibi; gözleri bağlı ilerliyor hayatta. Akıbete dair bir bilgisi yok; bir adım sonunu dahi tahayyülden uzak. Sadece hisleri var; biraz ses ve biraz koku, tenini okşayan rüzgâr ve biraz da kadere teslim olmak. Hayat bu kadar.
Cihan Çetinkaya
