-- yakınlıktan korktuğumuz için kavga ederiz. Bu teoriyi destekleyen terapistler, sizin öfkenizin, düşmanlık duygunuzun ve gerginliğinizin altında yatan kırgınlık ve hassas duygularınızı kabul edip paylaşmaya cesaretlendireceklerdir.
Tanrı Öldü.
Onun yaratığı, Tanrısını elleriyle öldürdü. Sonra başında kendi hayatına da son vereceğini söyleyerek bile isteye öldürdü onu. Neden mi? İnsan kendi ruh verdiği kişiye şeytan diyebilir miydi, yüzünü görmekten kaçırır mıydı hiç gözlerini? Ruh veren kendisiyken korkar mıydı eserinden? Tanrısı daha kendisini sevmezken, bir başkası onu nasıl severdi? Yüzündeki çirkinliğe bakmaktan, kimse kalbine bakmaya çalışmadı bile. Sonunda da yarattığı şeytan katili oldu Tanrısının.
Tanrısı az önce öldü.
İnsan hiç insan içine çıkamasaydı çirkinliğinden, sevmekten sevilmekten, saygıdan, merhametten bihaber yaşamaya çalışsadı, her karşısına çıkan kendisinden kaçsaydı asıl katil kim olurdu? Tanrısı mıydı asıl katil?
Hüzünle okudum. Harikaydı. 10/10
Artık güneşi ya da yıldızları görmeyeceğim veya rüzgarın yanaklarımla cilveleştiğini hissetmeyeceğim. Işık, hisler ve duyular göçüp gidecek ve ben bu şekilde mutluluğumu bulacağım. Yıllar önce, bu dünyaya ait şeyleri ilk gördüğümde, yazın neşelendirici sıcaklığını hissedip yaprakların hışırtısını ve kuşların şakıyışını işittiğimde ve benim için her şey bunlardan ibaretken, ölme düşüncesi beni ağlatırdı,
oysa şimdi ölüm benim için tek teselli. Suçlarla kirlenmiş, en acı pişmanlıklarla paramparça olmuşken, huzuru ölümden başka nerede bulabilirim?
Ah! Tevekkül etmek bahtsızlar için iyidir, suçlular için ise huzur muzur hak getire. Pişmanlığın verdiği acı, kimi zaman aşırı hüzne kaptırmanın sağladığı rahatlığı mahveder.