Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.0
toprak aziz ot
toprak aziz ot
@toprockaziz
Whatpadd Toprak Ot
Toprak Aziz Ot
Türkçe Öğretmeni / Yazar / Editör
Marmara Üniversitesi
Isparta
348 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
İkinci cildi 2019'da basılan bir serinin 2023 ama aralık ayı basımlı üçüncü kitabını okudum.
Tarihleri vermeden bu kitabı yorumlamaya başlamak çok güç. Benim gibi sevdiği kitapları basılır basılmaz almaya çalışan bir okur grubu var. Neredeyse beş yılın ardından gelen bir okumada karakterleri ya da olayları hatırlamak kolay değil.
Bu hatırlama süreci ikinci kitabı tekrar hafifçe bir incelesem de yaklaşık 200sf sürdü. O ana kadar yavaş yavaş akan bulanık bir ırmak kitap.
Hadi bazı noktalar tabii ki de hatırlanabiliyor ama karakterle kurulan duygusal bağ ne yazık ki o kadar da çabuk dönmüyor zihne ya da kalbe...
Savaşlar Çağı'nda belki de ilk kitapta muazzam bir bağ kurduğum karakter ölüyor. Belki de diyorum çünkü aradan geçen zaman o bağı puslu hale getirmiş. Bu da kitaptan aldığım zevki oldukça olumsuz etkiliyor.
Neden mi bunları yazıyorum? Çünkü seri altı kitaptan oluşuyor ve benim gibi karakterlerle bağ kuran bir okuyucu iseniz seri tamamlanmadan okumaya başlamanızı istemem.
Not: Altıncı kitap basım tarihi güncel ilerleme göz önüne alınırsa 2030'lar... O da zahmet edilir de basılırsa...
Okuduğunuz için teşekkürler.
Çocuk kitabı... Çocuk kitabı... Çocuk kitabı...
Bayramda herkese atılan toplu mesajdan daha anlamsız bu tiradı tekrar ve tekrar duydum.
Evet, Brandon Sanderson yazmış abi ama biraz işte çocuk kitabı...
Fırtınaışığı Arşivi ya da Sissoylu gibi değil biraz, nasıl desem... çocuk kitabı...
Yanlarında durmadım, seslerini duymadım, ille de konuşurlarsa dinlemedim ve işte buradayız.
Bilinen dünyanın içinde bilinmeyen bir dünya yaratmış bizim favori yazarımız. O dünyada kendi kendine giden otomobiller, Tardis benzeri dıştan ufak içten kocaman odalar, alev üfleyen gözlük camları ve teknolojinin son ürünü merdivenler var.
O dünyada yeni favori karakterlerimden deli büyükbabalar, anlamsız sözleri anlamlı
ajanlar, on üç yaşında kılıç ustaları ve tehlike anında yere kapaklanan Şarkıcı'lar var.
Bir ilk kitaba göre çok eğlendiğim, altı kitaplık bir dünyanın ilk adımı oldukça ümit verici.
Bir de çocuk ruhunu yitirmeden her yaştan kalp için muazzam bir çocuk kitabı :))
Okuduğunuz için teşekkürler.
Bundan yaklaşık 20 yıl önce Mor ve Ötesi solisti Harun Tekin herkesin söylediği bir sözü herkesten farklı söyledi: Bir Derdim Var... İnsan olmanın doğası dert kavramı ile iç içe tabii ki ama bu dile getiriş tarzındaki içtenlik ve derinlik bir dert olsun eksilmemize yardım etti belki de.
Dertli insanların ortak dertlerinden biri de sadece kendi dertleri ile dertlenmemeleridir diye düşünmüşümdür her daim. Bir yerde beş yüz yaşında bir zeytin ağacı kesilmiş kesilmiş, bir anne kedi açık bırakılan bir pencere yüzünden kaybolmuş, bir fotoğraf sanatçısı çektiği fotoğraf sebebiyle intihar etmiş, bir çocuk yetimhanede günlerce işkenceye maruz bırakılmış... gibi gibi
Gök Mavisi Denizdeki Ev bu dertlerden biri üzerine fazlasıyla neşeli ve fazlasıyla karamsar renkleri o kadar başarılı bir biçimde birleştirmiş ki benim için yazarın tüm kitapları artık okuma listesine eklendi.
Her karakter üzerine verilmiş fazla mesai, araya sıkıştırılmış basit görünümlü her cümlenin ikincil anlamlarının düşündürücülüğü, kapaktaki renkli çizimin aslında uçurum kenarını resmetmesinin zıtlığı bir okur olarak aldığım keyfi en tepe noktaya koymada ayrı ayrı birer destek.
Bir Derdim Var... hatta birden çok derdim var fakat bu kitap o dertlerden biri değil.
Okuduğunuz için teşekkürler.
Okur Takip Önerileri
Üst kalite fantastik eser ortaya koyabilmek kesinlikle kolay bir başarı değil, anlıyorum ama bile isteye seviyeyi bu kadar düşürmek de okur olarak kalp kırıcı.
Birinci kitap bir hazırlık kitabıydı. Anlattıkları değil anlatacakları olan bir kızın arz-ı endamı bir nevi. Kabul edip okuduk.
İkinci kitap yer yer üst seviye keyifti. Katilleri tanımak, katillerin arasında kendi özünü öldürmek pahasına katil olmak zorunda olanları tanımak, katil olmayanları tanımak... Gladyatör bölümleri ayrıca mutluluk vericiydi.
Peki ya üçüncü kitap... O kadar bekleyip de sayfaları zor zor çevirip okunan üçüncü kitap...
Bir video vardır, bilinir. Oraya kocaman çorbacı yazmışsın. Ne var, diyorum... Mercimek, diyor. Hayallerimle oynadın. Kelle lazım, paça lazım... Mercimek ney? İşte üçüncü kitap o mercimek çorbasıdır.
Spoiler...
Hele kitabın sonu. Tanrının iki gözünü kör edip tek güneş, tek ay... eşittir denge denilerek okurla alay edilen. Ben yazdım, böyle olacak işte denilerek... Dert ki ne dert... Üç cisim problemi misin sen? Kaos çağı mı oluyor, dengesiz çağlar mı gelip gidiyor üç güneş olunca?
Okuduğunuz için teşekkürler.
Bilindik büyü sistemlerin dışında kalan anlatılar oldum olası beni çok etkilemiştir. Kafasında sivri şapkası ile asalı yaşlı adamlar ya da sözlü veya sözsüz lanetleri ile cadıları sevmiyorum demiyorum, sadece daha farklı anlatıyor hayal dünyama çeşitlilik katıyor.
Kart odaklı büyü sistemleri de bunlardan biri. Işıkyaratan serisinde "9 Kral" ya da Hunter X Hunter serisndeki "Greed Island Arc" hemen aklıma gelenlerden bazıları. Fakat en önemlisi tekrar ve takrar izlemekten usanmadığım Yu-Gi-oH serisidir. Kartların gücü vardır ve doğru kullanımları sınırsız olanağa sahip yetiler vadeder.
Bir Karanlık Pencere, tam da bu bağlamda küçük yaştaki ana karakterimizin bir kartı özümsemesi ile bakış açısına göre güç kazanması, bakış açısına göre lanete yakalanmasından doğuyor. Sayfalar ilerledikçe kitapta yer alan kartlarla bağ kurulamaması oldukça hayal kırıcı. Çünkü kitaba devam etmemdeki ana motivasyonum buradan ilerleyebilecek öykü beklentilerimdi. Bunun dışı ise ne yazık ki aynı lakırtılar.
Gotik fantastik romantik kitaplarda yer alan klasik aşk sahneleri, bir şey söylemek isteyip hiçbir şey söyleyememe klişeleri ve her sayfası tahmin edilebilir olay silsilesi...
Yine de kitapta kötü karakterin belirlediği son ya da kötü karakterin aslında en başından iyi bir karakter olması hissiyatı ikinci kitabı da bir şekilde okunur hale getirecek gibi görünüyor.
Okuduğunuz için teşekkürler.
