Çocuklarımız var, biz huzur içinde yaşayan, birbirini seven bir çift olarak kabul ediliyorduk; gerçekte ise tamamen birbirimize yabancı, üstelik düşman olduğumuz ortaya çıkıyor.
Hevesleri,
Beklentileri,
Erteledikleri,
Kursağında kalmış kelimeleri,
Kaçırılmış bakışları,
Gizledikleri,
Susuşları,
Ve istemsiz veda edişleri ile,
Tamamlanmamış bir cümledir insan…
Şimdi sakin olmam lazım, zira içinde bulunduğum bu ruh halinin, bu anlaşılması ve tarif edilmesi güç, ancak bir o kadar da şiddetli huzursuzluğun yine de tatlı bir tarafı var.
En güzel deniz :
henüz gidilmemiş olandır.
En güzel çocuk :
henüz büyümedi.
En güzel günlerimiz :
henüz yaşamadıklarımız.
Ve sana söylemek istediğim en güzel söz :
henüz söylememiş olduğum sözdür.
"Sana da şey gibi geliyor mu?"
"Ne gibi cancağızım?"
"Hayatımızın en mutlu anını çoktan yaşamış olabilirmişiz gibi. "
"Neydi ki o? "
"Bilmem belki de şu andır. "