nusya
@okuyanusya
Okumayı, gezmeyi seven kendi hâlinde bir insan. Anne, eş, öğretmen , boş zamanlarında ev hanımı
Psikolojik Danışman/Rehber Öğretmen
Lisans
21 Ağustos
1142 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Ne kadar dikkatli dinlersek dinleyelim ya da kendimizi birine ne kadar yakın hissedersek hissedelim, hiçbir zaman başka bir insanın zihnini bilemeyeceğimizi hatırlamamız önemlidir. Ve gizlice izlemek, birinin bize duyduğu güveni kaybetmenin en hızlı yoludur. Fyodor Dostoyevski, Yeraltından Notlar kitabında şöyle yazıyordu: "Herkesin hatırladığı, arkadaşları dışında kimseye söylemeyeceği anıları vardır. Bir de arkadaşlarına bile anlatmayacağı, sadece tek başınayken, gizlice hatırlayacağı şeyler vardır. Ve son olarak, bir insanın kendine bile söylemekten korktuğu şeyler vardır ve doğru düzgün her insanda bu tip şeylerden çok sayıda bulunur.
Sayfa 57Kitabı okudu
Toplum, kendimizden kaçmak için birbirimize katlandığımız yer ...
Sayfa 153Kitabı okuyor
Yani aslında yaşadığı onca şeye rağmen Kuklacı' da sıradan bir adamdı işte. Sıradan olmak için verdiği emek öyle çoktu ki belki de bunu en çok hak eden kişi oydu. Dünyanın en dertlisi olduğunu hayal etmekten nefret ederdi. Kendisini aşağı, en aşağı görmekten ve bu aşağı görüşün gizli kibrinden iğrenirdi. Bacağı ona ne dezavantaj ne de avantaj olsun isterdi. Engelli, diye ayrı bir sınıfta, travmalı diye ayrı bir kategoride değerlendirilmek istemez değil, bu onun büyük korkularından biriydi de. O isterdi ki görünmesin. Kimse Kuklacı' yı bilmesin. Yanından bir insan seli aksın ve esip geçsin. O sadece marangozhaneye gitsin, masa yapsın, kukla yapsın, kukla satsın ve eve gelip babayı yıkasın. Tüm bu hayat bu küçük döngüde yuvarlansın gitsin. Kabus görmesin ama geceleri bir gün artık utanmasın, maskesi gezebilsin.
Sayfa 101Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Sonra kâbuslarım, dengesizliğim, takıntılarım, birileri bana bakınca cildimde çıkan yaralar, sakalımı yolmalarım, dişlerimi gıcırdatmalarım, ansızın kusmalarım, saç dökülmelerim o kadar sıklaştı ki doktora gittim. "Kendini sev." dedi. Sevemedim ama bunun söylenmesi bile yetti. Sonra sofistime gittim, "Kendini tanı." dedi. Bu da iyi geldi. Tanısam sevmezdim kendimi ama bu sevişleri tanıyışları ayrı ayrı yapınca yaradı, iyi geldi. Cemiyete karışma yalvarışım biraz dindi. Kaçtım sonra, nefret ettim ve bu nefret bana iyi geldi. Maskeler yaptım, atölye açtım, herkesle arama onulmaz bir mesafe koydum. Bu mesafede kendi utancımı kendim yaşadım sessizce. Onlara tiksinç bir yalvarış ile sürünerek gitmek ve uzattığım dilenci tasıma acıyan salyalarının damlaması ve maskesizken maskeli suratımdaki o ezik, müteşekkir ifade artık yoktu. Nefret kalbimi büzüyor olsa da tüm diğer boğulma nöbetlerim geçti. Hiç değilse biraz uyuyabilir oldum. İnsandan kaçmak, beni iyileştirdi. İyileştikçe de kaçtım insandan
Sayfa 65Kitabı okuyor
Tüm toplum suçluluk ve utancını sözüm ona iyilik yaparak perdeliyor. Ben bu ikiyüzlülüğü yapmadığım için utanç içinde yaşıyorum belki de.
Sayfa 59Kitabı okuyor
Bir yanda kaldırım kenarlarını kapmada yarışan yalnızlar, öbür yanda bir takım hüzünsüz adamlar; kalabalıklar ve yalnızlar. Kuduz köpeklerden kaçar gibi kaldırım çizgilerine basmayıcılar ve o çizgileri ömür boyu fark etmeyiciler...
Sayfa 50Kitabı okuyor
Üç halimiz var; bakan, gözüken, kendilik. Yalnızken kendimiziz. En azından kendimize en yakın halimiz. Bakarken utandırıyor, bakılırken utanıyoruz. Bakanlarla beraber bakıyorsak utanmıyor, utandırıyoruz.
Sayfa 14Kitabı okuyor
Hayatın kısa olduğunu söyler herkes. Hayatın uzun olduğunu söyleyenleri duymazsınız çünkü onlar intihar etmiştir.
Sayfa 11Kitabı okuyor
Sinek yürüse, karınca yürüse daha çok ses çıkarırdı benden; böyle sessizim işte. Birbirine sürten düşüncelerim cızırtı çıkartır diye onu bile kestim, düşünmedim.
Sayfa 10Kitabı okuyor
