Nurgül
@nurgul321
Endüstri mühendisi
Lisans
1998
55 okur puanı
Şubat 2024 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Zaman açgözlüdür. Zaman çiğneyip yutar - ve geriye hiçbir şey vermez.
Sayfa 337Kitabı okuyor
Ben eylemleri severim, bahaneleri değil.
Sayfa 290Kitabı okuyor
Elbette acı çekeceksiniz, hayat görüşünüzün genişlemesinin bedeli bu. Elbette korkacaksınız, yaşamak tehlikede olmak demektir.
Sayfa 272Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
…hem sevip hem de nefret ettiğin biri tarafından kuşatılmanın ne olduğunu bilirim.
Rahatı yerinde, emniyette ve hep neşeli olanlar kimlerdir, bir de onu düşünün. Ben size cevabı söyleyeyim: Gerçekleri göremeyen - sıradan insanlar ve çocuklar!
Sayfa 249Kitabı okuyor
O mektupta insanları temel olarak birbirinden ayıran bir şey olduğunu yazmışım: “Ruh huzuru ve mutluluk arayanların inançlı olmaları gerektiğini, hakikatin peşinden koşmayı isteyenlerin ise huzurdan vazgeçip hayatlarını araştırmaya adamaları gerektiğini belirtmiştim”
Size önce yürümeyi öğretmeliyim ve yürümeyi öğrenmenin ilk adımı da kendine boyun eğmeyen kişiyi, başkalarının yöneteceğini anlamaktır. Başkasına itaat etmek insanın kendine söz geçirmesinden çok daha kolaydır.
Sayfa 245Kitabı okuyor
Aslında insana kimse yardımcı olamaz; insan kendine yardım etme gücünü kendinde bulmalıdır.
Sayfa 223Kitabı okuyor
‘Bunalım, öz farkındalığın bedelidir. Hayatınıza yeterince derinden bakacak olursanız çaresizliği her yerde bulursunuz.’
Sayfa 195Kitabı okuyor
Kendi alevinle yakmaya hazır olmalısın kendini: Önce kül olmadan nasıl yeni olabilirsin ki?
..Aşırı yalnızlık stresi ortadan kaldırmaz, tersine kendisi stres kaynağıdır. Yalnızlık hastalıkları besler.
Hiçbir şeyin gizlenmediği bir sohbetin nasıl olacağını merak ediyorsunuz ya, bence cehennemden farksız olurdu. İnsanın kendisini bir başkasına açması ihanete davetiye çıkarmaktır..
Sayfa 133Kitabı okuyor
“Hayatımızda, çok yakın olup da hiçbir şeyin aramıza giremeyeceği bir zaman oldu, bizi sadece küçük bir köprü birbirimizden ayırıyordu. Sen tam üzerine basmak üzereyken sana sordum: ‘ köprüyü aşarak yanıma mı gelmek istiyorsun?’ - Sense daha fazla gelmek istemedin; sana tekrar aynı şeyi sorduğumda sessiz kaldın. O zamandan beri aramıza bizi birbirimizden uzaklaştıran, birbirimize yabancılaştıran dağlar, çağlayanlar ve daha neler girdi; artık bir araya gelmek istesek de gelemeyiz. Şimdi o küçük köprüyü düşündüğünde söyleyecek söz bulamıyor, hayretler içinde kalıyor, hıçkırıklara boğuluyorsun.’
Sayfa 124Kitabı okuyor
“Ümit mi? Ümit kötülüklerin en büyüğüdür!”