Kendini boşuna harcamış olur insan,
Dilediğine erer de sevinç duymazsa.
Yıktığın hayat kendininki olsun daha iyi,
Yıkmakla kazandığın şey kuşkulu bir mutluluksa.
Saate bakarsan gündüz şimdi:
Ama karanlığa boğulmuş göğün lambası,
Ya gecenin zaferi bu,
Ya da gün utanıyor doğmaktan
Karanlıklar sarmış dünyamızın yüzünü
Diri aydınlıklar öpecekken.
Macbeth Duncan'ı öldürmeden önce ve sonra vicdan azabı çeker gibi görünse de, o güne dek sahip olduğu onurlu imajı kendi gözünde koruma çabasından ibarettir bu; çektiği ıstırap kendi kendini aldatmaya yönelik iki yüzlülükten öteye gidemez.
Farklı bir kitaptı benim için, başlarda cümleler o kadar özenli o kadar yaşanmış geldi ki okumaya kıyamadım diyebilirim. Yazar o kadar iyi yansıtmış ki kahramanın iç dünyasını olay örgüsünün önüne geçmiş ve ben bunu bir kusur olarak görmüyorum açıkçası :) yaşadıklarından ötürü yaşayacaklarına kendini mahkum etmiş biri karakterimiz, kendi için asla hayatı herhangi bir kolaylaştırıcı tutum sergilemeden idame ettirmeye çalışan ve sonuçta ölümden önce ölen biri diyebilirim. Karmaşık cümlelerim için kusuruma bakmayın lütfen. Kitabı okuduğunuz zaman daha iyi anlaşılabileceğimi düşünüyorum.
Kör BaykuşSadık Hidayet · Yapı Kredi Yayınları · 202328,5bin okunma
Ben eski ben değilim; çağırsaydım getirseydim de konuşsaydım onunla, duymaz anlamazdı beni. Yüzü eskiden tanıdığım bir adamın yüzü olurdu da benim yüzüm olmazdı, benim bir parçam bile olmazdı.