Ve ben yazar olmak istiyordum. Neredeyse herkes yazar olduğunu düşünüyordu. Kimse dişçi veya otomobil tamircisi olabileceğinden emin değildir ama herkes yazar olabileceğinden emindir. Herkes konuşabiliyor, sözleri kağıda yazmayı biliyordu, demek ki herkes yazar olabilirdi. Ama tanrıya şükür insanların çoğu yazar değildir, hatta taksi şoförü bile olamazlar ve bazıları -birçoğu- maalesef hiçbir şey değildirler.
Okur Takip Önerileri
Mesele düşünmemekte diye karar kıldım. Ama nasıl durdururdunuz düşüncelerinizi?
-Ölülere biraz daha saygılı olun.
-Yaşayanlara biraz daha saygılı olsak? Yalnız ve ümitsizim.
Sayfa 96Kitabı okudu
Çiçekler ölüler için değildir, ölülerin çiçeğe ihtiyaçları yoktur.
Sayfa 96Kitabı okudu
Büyük bir yorgunluk duyuyorum: yılların yorgunluğu. Okuyamıyorum, düşünemiyorum...
Yemek, uyumak ve çıplak dolaşmamak için insanın yapmak zorunda olduğu şeyler ürkütücüydü. Ben de yatakta kalıp içiyordum. İçtiğin zaman dünya yine oradaydı, kaybolmuyordu ama boğazına sarılmıyordu en azından.
Sayfa 52Kitabı okudu
İnsanların ihtiyacı olan şeydi bu; ümit. Ümitsizlikti insanları cesaretsiz yapan.
Cehennemde kahkaha eksik olmaz.
Odanın karanlığı güneşti bana.
…yalnızlığımı benden alırsanız yemeğimi ve suyumu almış kadar olursunuz. Yalnız kalamadığım her gün gücümden bir şeyler alıp götürür.
Sayfa 31Kitabı okudu