Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.40
Kübra.
Kübra.
@kubrasarikaya
gelmiş bulundum.
408 okur puanı
Mart 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Tamburi Aziz Bey'in Kederli Mazisi...
* spoiler *
Aziz Bey'in yalnızlığı ve kederi ailesinde başlar. O da evin içindeki dededen kalma tambura tutunur. Ve zamanla da ömrü boyunca tek tutamağı ve yoldaşı bu tamburu olur. Mahallesindeki Maryam adındaki genç kıza aşık olur önce. Daha sonra Maryam ve ailesi maddi kaygılarla Beyrut'a taşınır. Maryam'ın "gel"
Rus Edebiyatının En Büyük "Proleter"i: Maksim Gorki
Bir proletarya romanı...
Eser, işçilerin yaşadıkları zorluklara karşı direnişini ve örgütlenmesini anlatmakta. Sosyalizmin veya devrimci ruhun bu kadar ayrıntılı ve derin anlatıldığı başka bir eser yoktur bana göre. Kitap aslında tam bir öğreti; hedef, birlik-beraberlik, örgütlenme, ortak amaçlar, cesaret, fedakârlık, uyanış, aydınlanma, işçi sorunları, işçi hakları ve daha nice kavramı ele almakta.
Karakterlerden Pavel ve Pavel'in yolundan giden annesi Pelagaya, direnişin sembolü haline gelmiş ve birçok yüreğe ışık ve umut olmuştur. Korkunun ve endişenin yerini nasıl cesarete ve fedakârlığa bıraktığını göstermişlerdir. Sonucu ne olursa olsun gerçekleri savunmanın ve doğru bildiğin yoldan ilerlememin önemini vurgulamışlardır.
Kitap fikir ve ideoloji üzerine kurulu olduğu için olaylar yavaş ilerliyor. Bu da kitabı okumayı zorlaştırıyor. Yavaş okumuş olsam da çok beğendiğim bir Gorki eseri oldu. Zaten Ana'yı bilmeyen duymayan yoktur. Benim de hep okumak istediğim ama beklettiğim bir eserdi. Bugüne kısmetmiş.
Görünmezin İhyası.
Baba ve oğulun sanat üzerine yazışmalarından oluşan eser. Kitapta daha çok resim sanatı üzerine konuşuluyor. Van Gogh, Antoine Watteau, Caravaggio ve Edouard Manet gibi ressamların yanı sıra John ve Yves Berger'in kendi çizdikleri resimler de yer alıyor. Baba ve oğul, bu resimleri inceliyor ve analiz ediyor, resimlerin çağrışımları hakkında konuşuyor. Resim üzerine sanatsal ve felsefi fikirlerin yer aldığı konuşmalar diyebilirim kısaca. Kitabın son bölümünde John ve Yves Berger'in çizimleri de yer alıyor. Altında da küçük dipnotlar var. Bu kısım çok ilgi çekiciydi. Sanat, sanat tarihi özellikle de resim alanıyla ilgilenen arkadaşların keyifle okuyabileceği bir eser.
Okur Takip Önerileri
Denize Hasret Bir Şairin Kaleminden Öyküler
Orhan Veli şiirlerindeki üslubunu ve içtenliğini öykülerinde de devam ettirmiş. Samimi, akıcı, bir çırpıda okunan, yormayan ve tatlı öyküler. Hatta bunlara anlatı bile diyebiliriz. Okunduğu zaman hoş bir etki bırakıyor insanda. Özlemlerini, sevinçlerini, kederlerini ve dertlerini yormadan anlatıyor, Orhan Veli. Biz de kapılıp gidiyoruz bir anda o hoşluğa. Denizi özlüyoruz onunla. Bahar rehaveti çöküveriyor içimize. Bir serserilik, bir başıboşluk yayılıyor dalga dalga ruhumuza. Aylaklık yapasımız geliyor. Orhan Veli olasımız geliyor anlayacağınız. :)
Okuyun, ne kazanırsınız o size kalmış ama bir şey kaybetmezsiniz dostlar...
Kuş ölür, sen uçmayı hatırla!
Hiç yüzün gülmedi mi? Bu kederin ve mutsuzluğun sırrı nedir? Acılara gark olmuş yüreğinin... Karanlık ruhunun... Kimi sevdin bu kadar? Aşkının esrarı nedir? Nedir derdin? Sen de her kadın gibi yorgun ve üzgünsün, değil mi? Yaşadıklarının, yaşayamadıklarının ve içinde taşıyamadıklarının yorgunusun. Ve acın, şiirinden taşıyor, çünkü kaldıramıyorsun. Haklısın. Zordur, yaşamak. Zordur anlaşılmamak, zordur anlatamamak. Kalemi eline aldığında biraz olsun söndü mü yangının? Atabildin mi içinden kırgınlıklarını? Bitmiyor, dimi? Bir kaya gibi çökmüş en derinine. Çıkmıyor, bu yalnızlık. Çözülmüyor, bu yanlışlık. Hüznün, en yakın dostun. Gamlı ve melankolik bir çilekeşsin. Biliyorum. Bitmedi, bitmeyecek. Yüzünde taşıyacaksın, hüznünü. Hiçbir zaman silinmeyecek.
Bize, kendini anlattın. Bize, bizi anlattın.
İyi ki varsın, yattığın yer incinmesin, sevgili Furuğ.
Tezer Özlü - Ferit Edgü Mektupları
Ne güzeldir mektuplar... Henüz internet, telefon, mesajlaşma, haberleşme bu kadar yaygın ve kolay değilken, ne kıymetliydi bir arkadaşınla konuşabilmek, annenden, babandan bir kelam duyabilmek, sevdiğinden bir haber alabilmek. Sevdiğinden ya da bir arkadaşından gelen mektup nasıl mutlu ederdi kim bilir.
Çağa, zamana tanıklık eder mektuplar, çağa
Tıp Bilimine Eleştirel Bir Bakış: Hastalık Hastası
Hastalık Hastası, Moliére'in yazmış olduğu son komedyadır. Oyunda tıp bilim dalı ve doktorluk, eczacılık gibi meslekler sert bir şekilde eleştiriliyor. Oyunumuzun başrolü Argan, hastalık hastasıdır. Hani şu başı ağrısa Google'dan bakıp kendini kanser ilan eden, üç gün ömrüm kaldı diyen tipler vardır ya hah işte onlardan. Hatta onlardan da öte. :) Argan'ın başı hastalıktan (!) kurtulmaz, aman yarabbi dünyadaki bütün musibetler, ağrılar, acılar kendisini bulmuştur sanki. İlaç içmese ayakta duramaz, yataklara düşer, onu dinç tutan bu ilaçlardır zaten. Hep yakınır, söylenir, hapşırır, tıksırır, öksürür. Bu tavırlarıyla ailesini de bezdirir. Ama onlar da artık durumu kabullenmiştir. Eczacısı ve doktoru da onun bu durumundan faydalanır, onu pekiştirirler. Sürekli ilaçlar, lavmanlar, hacamatlar kullanır durur. Zaten Moliére'in tıp bilimine karşı acımasızca eleştirileri bu durumdan kaynaklanır.
Argan, kızı Angélique'yi bir hekimle evlendirmek ister. Sebebi ise kendi çıkarlarıdır. Çünkü bedavadan tedavi olup, ilaç yazdırabilecektir. Kızı ise Cleánte adında bir delikanlıdan hoşlanır. Argan, kızının bu genci sevdiğini öğrenince bu duruma karşı çıkar. Kızını manastıra kapatmak ister. Sonrasında diğer karakterlerin oynadığı türlü oyunlarla mesele çözülür. Ve nihayet mutlu son :)
Yine bu eserde de, klasik bir komedyada olan birbirini seven iki genç, buna karşı çıkan aile, kılık değiştiren karakterler, türlü entrikalar, oyunlar ve sonucunda mutlu son mevcut. Bu komedyayı farklı kılan şey; tıbba ve doktorluğa yönelik eleştirel ve iğneleyici göndermeler. Okuması keyifli ve düşündürücü bir eserdi.
Oysa herkes öldürür sevdiğini!
Oscar Wilde bu eserini, bir zamanlar Kraliyet Muhafızları'nda süvari olan ve 7 Temmuz 1896'da Berkshire-Reading Devlet Hapishanesi'nde ölen C.T.W.'nin anısına ithafen yazıyor. Peki kimdir bu C.T.W?
Charles Thomas Wooldridge, Laura Ellen Glendell ile evlenir. Evlilikleri başta iyi gitse de sonradan sorunlar yaşamaya başlarlar.
Doğu Öyküleri
Ferit Edgü ne yazsa okurum dediğim yazarlardan biri. Hatta belki de ömrümüzün sonuna dek tek bir yazar seçip onu okuma hakkımız olsa, hiç düşünmeden direkt seçebileceğim bir yazar. Bu eserinde de Doğu kültüründen izler taşıyan öyküleri var. Bana biraz Hakkari'de Bir Mevsim'i de anımsattı. Hatta onun içinden parçalar okuyormuşum gibi hissettim. Ferit Edgü, Doğu'da geçirdiği yıllarını, o yıllardaki yaşantılarını eserlerinde sıklıkla anlatıyor. Bunun etkisinden kurtulamamış gibi duruyor. Anlatmak ve rahatlamak istiyor sanki. Birileriyle paylaşmak, dertleşmek, unutmak... Yarattığı karakterlerde; kaçış, sığınma, yalnızlık, kayboluş, bunalım, boşlukta yaşama ve melankoli sıklıkla hissediliyor. Bu eserindeki öykülerde de Mardinli Mirza, İbramın oğlu İbram ve diğer yol/dağ temalı öyküleri mevcut...
Günlük hayatta toplumun bireyi istismar biçimleri
İstismar denince aklımıza hep cinsel-fiziksel istismar gelir. Fakat işin sözel-duygusal-ruhsal boyutu olduğunu unuturuz. Her toplumsal kural/norm ve kültüre bağlı gelenek-görenek-töre-adet adı altında bize dayatılan ve üzerimizde oluşturulan her baskı aslında bir istismardır. Bireyin kendi iradesi dışında toplum zoruyla yaptığı, maruz kaldığı,
Herkesin bir Öteki'si vardır...
9. dereceden memur olan Bay Golyadkin'in hastalıklı bir karakteri ve paranoyakça düşünceleri vardır. Sürekli kafasında kurar, kurduğu şeylere kendini inandırır, düşmanları olduğuna inanır. Bu karakteri yüzünden çevresinde istenmez ve umursanmaz bir hale gelir. Bu önemsenmeme hali hastalığını daha da tetikler. Bir gün sokakta kendisine tıpatıp benzeyen bir adam görür. Adeta ikizidir. Bu adama kitapta Öteki/İkinci Bay Golyadkin denir. İkinci Bay Golyadkin evine ve işyerine de gelmeye başlar. Kahramanımızın bu adamla ilgili şüpheleri vardır. Kendi yerini almaya çalıştığını düşünür. Aslında bu durum kişilik bölünmesinden başka bir şey değildir. Bir nevi çoklu kişilik bozukluğu yaşamaktadır. Sağlıklı düşünemeyen zihninin ve hastalıklı bilincinin oluşturduğu bu ikilikli dünyada yaşamaya başlar. Durumu ise gittikçe kötüleşir.
Kitap olaydan ziyade durum üzerinden ilerlediği için, yani Bay Golyadkin'in içinde bulunduğu ruh halini ve psikolojisini anlattığı için çok durağan ve yer yer sıkıcı buldum. Bir Dostoyevski klasiği olduğu halde benim açımdan çok etkileyici değildi. Bunun sebebi ise Yeraltından Notlar ile kıyaslamış olmam. Maalesef onun kadar başarılı ve ilgi çekici bulamadım. Yine de okunur mu elbette...
Oscar Wilde'ın Düşsel Kaleminden Masallar ve Öyküler
Oscar Wilde'ın toplu öykülerini daha önce İş Bankası Kültür Yayınları baskısından okumuştum. Can Yayınlarının baskısında denk gelmediğim bir öyküsü ve yazısı olduğunu görünce hem de çeviri kaynaklı farklılıkları da görmek adına bir de bu yayından okumak istedim.
Kitabın ilk kısmı olan Mutlu Prens ve Diğer Öyküler; düşsel ve fantastik ögeler
Bir kum tanesiyim ama
Çölün derdini taşıyorum
Mevlana İdris Zengin, ani vefatıyla beni üzen nadide şahsiyetlerden birisidir. Kendisini Twitter'da bilhassa takip ederdim. Çocuk kitaplarıyla tanınsa da yazılarıyla, şiirleriyle, tweetleriyle de gayet gündemimde yer alan biriydi. İyi Geceler Bayım, ise 1984-1988 yılları arasında yazdığı şiirlerinden oluşan bir derleme. Kitap kapağıyla, sayfalarının tasarımıyla da çok dikkat çekici. Kendine has üslubuyla, O'nun kıymetli şiirlerini okumak benim için büyük bir keyifti. Yaşasaydı, yazmaya devam etseydi, daha çok okuyabilseydim diye içlendiğim bir okuma süreci oldu. Şiirlerine denecek söz yok, aşkla ve bilgelikle yazılmış dizeler... Okuyan herkesi içine çeken, herkesin kendinden bir şeyler bulabileceği, kalbe dokunan, ruha temas eden satırlar... Okuyun, okutun, hatırlayın unuttuğunuz her ne varsa...
"yeni bir yol ara kendine."
Geçmişini hatırlamayan, teknesi batmış kazazede bir denizci, gözünü açtığında kendini iki bin metre yükseklikte bir dağ başında bulur. Ya da bunların hepsi bir düş müdür?
Hak. Kentinin Pir. Köyü'ne yolu düşen bir denizci. Dillerini, kültürlerini, yaşantılarını bilmediği insanların arasında, hem oradakilere hem kendine yabancı... Öğretmenlik yapmak için geldiği bu köyde hayal mi gerçek mi olduğunu bilemediği anlar yaşar. Kim olduğu, nereden geldiği, nereye gideceği belli değildir. Bilinmez ve bulunmaz gibidir. Öyle olmasını da ister sanki...
Ferit Edgü, asker-öğretmenlik yaptığı Hakkari'nin Pirkanıs köyündeki yaşantılarını gerçekle kurguyu harmanlayarak anlatmış adeta. Bir roman mı bir şiir mi yoksa bir anlatı mı okurken buna karar vermek zor. Ama satırlar akıp giderken, o gerçekliğin içinde buluveriyoruz kendimizi, o düşsel gerçekliğin çarpıcı zemininde... Bazen bir kayaya çakılıp kalıyoruz, bazen su gibi akıp gidiyoruz. Yazar, ben diliyle anlatsa da öyküsünü, bazen kendine dışardan bakıp ilahi bakış açısını da kullanıyor. Bazen ben diyor, bazen o... Sebebini anlayamasam da bana kalırsa okumayı daha keyifli kılmış. Bilinç akışı tekniğine de sıklıkla yer vermiş, böylece yazar şeffaflıkla hem zihnini hem ruhunu açmış okuyucusuna. İddialı ama içten bir tavrı var Edgü'nün. Zaten ne yazsa okurum dediğim sayılı yazarlardan biri. Bu eserini de ikinci defa okuyuşum. Zaman zaman açıp okumalık bir eser benim için. Özellikle kendimi kaybettiğimde ya da bulduğumda. Ne de olsa O'nun da dediği gibi:
"Yolcu eğer bir gün yolunu yitirirsen, artık eski yolunu bulmaya çalışma, yeni bir yol ara kendine."
"yenilmişti ancak bağışlanmamıştı."
Dostoyevski kitabın önsöz kısmında, bu öykü için yaklaşık bir ayını harcadığını, bu sebeple okurlardan hoşgörü beklediğini belirtir. Ayrıca uzun bir öykü yazdığı için okurlarından özür diler. Uysal Kız, Dostoyevski'ye göre ne bir anı ne de bir öykü. Kitap, 16 yaşında genç bir kızla, 40 yaşında rehincilik yapan bir adamın ilişkilerini ve evliliğini anlatıyor. Biz okurlar, kitap boyunca Goethe'den alıntılar yapan erkek karakterimizin iç dünyasını, geçmişle ve bugünle kavgasını, kişiliğindeki çatışmaları, zihnindeki serbest çağrışımları okuyoruz. Kızla tanışmasını, evliliğini, kızın intihar sürecini anlatıyor karakterimiz. Sevgiyle yalnızlık arasında bocalayan, bir şeyleri değiştirmeye çalışan, pişmanlıklarını net bir şekilde gördüğümüz bu evli çift aslında "her şey çok farklı olabilirdi."nin özeti gibi.
