Klübemizi ve çok sevdiğim gül bahçemi gördüm.
Adem; aşağılık adam oradaydı. Evimizin sundurmasında, başını ellerinin arasına almış oturuyordu. Bukleleri omuzlarından sarkmış, bir zamanlar çok sevdiğim ensesini ortaya çıkarmıştı. Keskin, bronz bir bıçağın darbesi için ideal konumdaydı.
Onu hayatı boyunca lanetlemiştim. Artık yalnız kalacaktı.
Ya ben benim cezam neydi?
Özgürlük!