Onu, zirveye taşıyan ve bugün dahi sosyal bir deney perspektifinde anılan ünlü gösterisi "Rhytm 0"yu da yine yirmi dokuz yaşını sürerken gerçekleştirir. Bu gösterisinde Marina, bir galerinin ortasında durur ve önüne yetmiş iki farklı obje yerleştirir. Bu objeler arasında çiçek, üzüm ve şarap gibi masumane şeylerin yanı sıra jilet, bıçak, makas, zincir ve tabanca gibi tehditkâr objeler de bulunur. Giysisinin üzerinde ise "Altı saat boyunca burada ayakta duracağım. Bu objelerle bana istediğinizi yapabilirsiniz, olacakların hepsinden ben sorumluyum," yazmaktadır.
Başlangıçta oldukça samimi ve sevecen yaklaşan; Marina'ya sarılan, onun saçlarını tarayan, çiçeği eline tutuşturan ve onu öpen kalabalık, dakikalar ilerledikçe derinlerindeki çok daha ilkel mekanizmalarla bağ kurar ve gittikçe vahşileşir. Marina'ya tokat atmaya, onu soymaya, kesici aletlerle vücuduna kesikler atmaya başlar. Sonunda iş, nesneler arasındaki tabancayı Marina'ya doğrultmaya kadar varınca gösteri, galeri sahibi tarafından sonlandırılır. Bu performans, sonraları konusundan çok doğurduğu dehşetengiz sonuçlarla anılacaktır.
müddei hayatımda nice baharlar gördüm en güzeli geçen bahardı seninle geçirdiğim bahar yaşamanın tabiat içinde meydana gelen bir olay olduğunu bana yeşil rengin gözünüzdeki yansımaları haber verdi
Düşte sese ve ışığa koşmak neyse, sanatta güzelin ardından gitmek de odur. Bu Promete işkencesi ancak sanatçı bu dünyadan göçüp gidince biter.
Hasan Hüseyin
Ankara, Nisan 1975
Sayfa 7 - İkinci basım için birkaç sözKitabı okudu
Öncelikle sanatçı gerçekçi eleştirmenlerin çoğunun yaptığı gibi, doğal biçimlere büyük önem yüklemez çünkü sanatçı için bu nihai biçimler yaratım sürecinin gerçek öğesi değillerdir. Çünkü sanatçı nihai biçimlerin kendilerinden daha çok biçimlendirmeyi yapan güçlere değer yükler.