Kendi yorumum:
Kitap bir gezi yazısı gibiydi. İki karakterin Paris'te bir yerleri gezmesi ve kadın karakterin sürekli "hayatın durumu olmayan insanlar için ne denli zor" olduğunu söylemesiyle geçiyordu. "Olmasa da olur" dediğim sahneler çok fazlaydı ki, kitap bir yerden sonra kendini tekrar edip duruyordu. Öyle ki kitabın sadece yarısına kadar dayandım. Karakterlerin duyguları okuyucuya iyi aktarılmamıştı ve düşünceleri sürekli bir tekrar hâlindeydi. N.G. Kabal'ın okuduğum ilk kitabıydı ve kötü bir tanışma kitabıydı benim için.