1952 tarihli bir Turgut uyar kitabı.
Türkiyem'de anadolu'nun coğrafyası ayrıntılarına değin ele alınarak şiirin mekân örgüsünü oluşturur ve özlemleri, dertleri, turna türküleri, semahları ile insanımızın yaşayışı ve kültürel özellikleri, iç lirizmin coşkunca patlamalarından fışkıran bir dille ifadesini bulur.
turnaların peşi sıra ülkenin dört bir yanını gezip tüm güzellikleri şiirinin içine içli bir dille serpiştirir uyar. ele alınan insan, "palandöken'de çoban ahmet"i, geceleri düşlerde gündüzleri hayalde genç delikanlıların yüreğini sevda ateşi ile yakan "bekir efendi'nin kızı" veya "bir mihrali marangoz" ile has be has anadolu insanıdır. şair kâh "kantar köprüsü"nün başında kâh "heybetli arsiyan dağları"ndadır. turnalar nereye sürüklerse oradadır şairin yüreği. şiirlerde öyküsü anlatılan insan yoksuldur ama tertemizdir, sevdaları çıkar ilişkileri ile kirlenmemiştir. gerdanlıklara, altın bileziklere gücü yetmeyen yoksul insanların sevdalarındaki saflık ve sadelik, içine yüreklerini koydukları bir sepet elmadadır.
Özdemir Asaf ile yaptıktan sonra tat alamaz oldum okuduğum şiir kitaplarından...