O’nun gönlünde ne vardı?
•O’nun gönlünde; hidâyet bekleyen insanlık vardı.
•O’nungönlünde; takvâya eriştirilecek ümmet vardı…
•O’nun gönlünde;dertlerine derman olunacak garipler, mazlumlar, kimsesizler ve yetimler vardı.
Çünkü; O’nun âlemlere rahmet olan gönlü, uçsuz bucaksız bir cihan gibiydi. Bütün mahlûkat o gönlün derûnundaydı.
Kezâ; O sav bir yağmur gibiydi; bütün ücrâları bile yeşertiyordu.
O sav bir güneş gibiydi; bütün kuytuları bile aydınlatıyordu.
Bu dâvâda; Ömür boyu Rasûlullah sav Efendimiz, hiç tatil yapmadı. Bir ağacın altında istirahat edeyim demedi. Çünkü O sav;
•Açları doyurmakla açlığını unutur, mânen doyardı.
•Fakirlerin derdine derman olmakla ferahlardı.
•Hidâyetlere ve takvâya vesile olmakla, huzur
bulurdu.