Merhaba Canım,
Wilhelm Schmid benim okuma listeme son 4 5 aydır düşen bir yazar, bir eğitmen…
Kişisel gelişim kitapları ve uyaranları ile dolu bir çağda, pozitif düşünme odaklı ve hatta son dönemde sıkça duyduğumuz “kendinin en iyi versiyonu”nu yaşama argumanıyla bizlere yüksek enerjiler dünyasını (!) vaadeden öğretilerin aslında gereğinden fazlaca içi doldurulmuş bez bebekler olduğunu tatlı tatlı, asla sert degil, anlatan bir kitap.
Zira mutsuzluk da bu hayatin bir parcasi bundan kacmaya calismanin anlamsiz bir caba oldugunu hatta daha zorlayıcı ve zehirleyici oldugundan bahsediyor.
Mutluluk cabasina karamsar bir maske takmadan, ancak sade haz almak için yaşamanın da sığ bir su olduğunu ve yaşam kulaçlarının bu suda hakkının verilemeyeceğini dile getiriyor.
Melankolinin, her nasılsa bir hastalık gibi görüldüğü günümüzde, kendi melankolimi yani üretim yerimi sevmeye yönelttiği için kitapla duygusal bir bağ kurdum ve evet en çok “Aşkınlık Yeteneği Olarak Melankoli” ve “Melankolinin Gelmekte Olan Çağı” bölümlerinden keyif aldım.
İçinde bolca şarkı sözlerinden ve operaların belli bölümlerinden örnekler veriliyor.
Varoluş Felsefesi üzerine okumaları seviyorsanız, sayfa sayısı az içi dolu , nar gibi bir kitap.
iyi okumalar,
Sevgiler,
