Nobel ödüllü Portekizli yazar, şair, oyun yazarı Saramago 16 Kasım 1922- 18 Haziran 2010 yılları arasında yaşamıştır. 83 yaşında ise bu kitabı kaleme almış. Anlatımı öyle güzel ki... Yaşadığı zorlukları anlatırken aynı zamanda gülümsetebilen içtenlikle yazılmış bir kitap.
Ailesinin "Zezito" diye hitap ettiği yazarın disleksi ve kekeme olduğunu, her daim ekmek sevdiğini, bir torba çikolata için neden ağladığını, taşındıkları evin neden hep üst kat olduğunu, en çok da 2- 3 yaşlarındayken yaşadığı tüyler ürperten dayanılmaz acının hikayesini mutlaka merak edin ve okuyun.
Saramago doğduğunda nüfus müdürünün azizliğine uğrar ve belgesine yanlışlıkla "yaban turpu" anlamına gelen SARAMAGO yazılır. Okul kayıtlarına da bu isimle geçtiği için babası da aynı soyadı almak zorunda kalır. Yazar da bu duruma şöyle yorum yapar: " Herhalde insanlık tarihinde evladın babaya verdiği soyadın olduğu tek vaka budur."
Bir alıntı yaparak sözlerimi noktalıyorum. Keyifli okumalar...
"Bazen merak ediyorum acaba kimi anılarım gerçekten benim miydi, yoksa bilinçsizce kahramanı olduğum ve kendileri gerçekten orada bulunmuş kişiler bana anlattıkları için sonradan öğrendiğim olaylar hakkında başkalarının anıları mıydı."
José Saramago, 
Küçük Anılar kitabında çocukluğuna ve ilk gençliğine dair anılarını birbiri ardına sıralıyor. Bir amacı da var üstelik: aklın içindeki canavarları ve yine onun yarattığı yücelikleri ortaya çıkarmak.
