Yakın zamanda dinlediğim bir sohbette hoca imanın insanın kalbine yerleşmesinden, aşamalarından bahsetmişti. Dua etmişti hepimiz için. O sohbet sonrasında kitabı hatırlayıp elime aldım.
Kitap kalbimizi doyuracak yeri bulabilmek üzerine yazılmış diyebilirim. Kalplerimiz hep etkileşim, değişim halinde. Bunu hepimiz deneyimlemişizdir. Bir sohbet ortamındayken, kalbe dokunan bir kitabın başındayken ki halimiz günlük işlerimizi yaparken bizimle olamıyor. Bunun için kalbe yoğunlaşmalıyız aslında. Kalp boş bırakılmaya gelmez çünkü. Bunu hepimiz söyleriz. Ama her şeyde olduğu gibi dilimizle söylemekle kalmayıp bu sözü yerleştirmeliyiz kalbimize, aklımıza. Boşlukta bırakılan kalp açıktır günaha. Kendi çapımızda kalplerimizi katılaşmaktan kurtaracak, yumuşayıp yatışmasını sağlayacak amellerimiz, pratiklerimiz, küçük çaplı da olsa amellerimiz olmalı değil mi?
Hz. Peygamberimiz insanın kalitesinin göstergesi olarak kalbi gösteriyor. Allah bizlere ürperen, iman ile dolu olan kalpler nasip etsin.
Benim ara ara açıp okuyacağım bir kitap, sizlerinde okuyunca eminim kalplerine etki edecek. Tavsiye ediyorum :)
