Kaybolan
Tarık TufanYorumlar ve İncelemeler
Yaşamış olduğumuz depremden iki gün önce okumaya başladığım, depremden sonra okumaya ara verdiğim 
Tarık Tufan 'ın kitabı. İçerisinde 1999 yılında yaşanan depreme ait bölümün olmasını sonradan okumam günler önce yaşadığımız felaketin acısını derinden hissettirdi.
Kitabın karakterlerine değinecek olursak:
Hakan : Kitabın ana karakteri. Kendi doğum
Kaybolmanın tek iyi yanı, yeniden başlayabilmeyi mümkün kılmasıdır.
Her insan hayatının bir yerinde, içindeki uçuruma yüzünü dönerek bağıra bağıra şu soruları sorar: "Bu halimden, olduğum yerden, yanımdakilerden memnun muyum?!"
Sorar, çünkü kaybolmuştur.
Ve 
Kaybolan bir insan bilir ki, doğru menzile ulaşmak için çok taban tepmesi, çok yorulması gerekir. Üstelik geriye dönüş de mümkün değildir artık. Pek çok şeyi yıkmak ve pek çok şeyi yeniden inşa etmesi lazımdır. Biraz sabır, çokça dua, sağlam bir gayret ve mucizevi bir kurtuluş dilemekten başka çıkar yol yoktur.
Kitabın kahramanı Hakan, 40. yaş gününde bir kırılma noktası yaşar. Böylelikle bir anda çoktandır kaybolduğunun farkında olmanın ötesine geçip, çıkış yolu aramaya başlar. Size de onunla birlikte yol almak düşer.
Tarık Tufan'dan, hikaye akıcı olmasına rağmen kolay ilerleyemediğiniz müthiş bir kitap daha.. Yazar yine kalemiyle içerde bir yerlere dokunuyor, hatırlatıyor, acıtıyor ve kanatmadan da bırakmıyor.. Hem okudum hem ağladım ve yine zor bitirdim..
Her bir karakterin hikayesini anılar ve şimdiki zaman arasında seyrüsefer yaparak öğrendiğimiz, kaldırdığımız her katmanla birlikte yeni bir duygu deryasına sürüklendiğimiz muazzam bir kurgu.
Tarık Tufan kitapları okumak demek; yaralarını kanatmaya canıgönülden razı olmak demektir..
İyi Okumalar_
Her Birimiz Biraz Hakan'ız
Tarık Tufan kalemi ne okuyucuyu yoran ne de karmaşıklığa sokan bi anlatımı var. Duru ve olayları olduğu gibi anlayabileceğiniz bi yazım tarzı hakim biçim ve içerik birbiriyle uyumlu neticede okurken sayfalar bir bir akıp gidiyor hissine kapılıyorsunuz. 
Ve Sen Kuş Olur Gidersin , 
Düşerken kitaplarını okuduktan sonra Kaybolan kitabını bitirdiğimde şunu fark ettim. Karakterler o kadar içimizden, bizden ki arayış içinde henüz konumunun nedenini bile fark edememiş karakterler karşımıza çıkıyor. Bu kitapta da olduğu gibi. Kırk yaşına gelmiş Hakan bu yaşına değin hiçbir zaman gerçek kendisi olduğu kanısına bir türlü varamamıştır. İyi bir tahsil, bilgili kültürlü güzel bir eş , statü değeri yüksek bir meslek ne yazıktır ki hayatın içindeki var olabilme cevabına yetememiştir. Sıkılmıştır Hakan bir şeylere yetebilme, yetişebilme telaşı hayatın akışında giden monoton sıkıcılığı kendinden de soğutmuştur. Ve Hakan bunu henüz kırkıncı yaş gününde idrak edebilmiştir. Aslında çok geçmişten içinde var olup ancak o günde nükseden bir farkediliş. Ve bu süreçte karısı geçmişten gelen hatırası ile Hakan'ın yalnızlık arayışının son bulma arzusunu görüyoruz. Okunması gereken bir kitap. Yer yüzünde yaşayıp her halde olan insanın içinde var olduğu bir kitap... Tarık Tufan
