Bir Ahmet Mithat Efendi kitabını daha tamamladım. Keyifle okunan, insanı Osmanlı köşklerinde geziniyormuş gibi hissettiren bir roman. Aynı zamanda yazarın son romanı olma özelliğini de taşıyor. Beni için için rahatsız eden ise kitabın konusunun batı hayranı, feminist düşünceleri ile dikkat çeken henüz on sekiz yaşına dahi gelmemiş bir kızın yaptığı akıl almaz kötülüklerle şekillenmesi. Böyle rahat tavırlı, sözünü sakınmayan bir kızla şarkı söylemek, dans etmek, içki içmek uygun ama evlenmek için mutlaka mazbut bir kız bulmalı fikri çok göze sokulmuş bence.
Yazar şu ana kadar okuduğum diğer iki kitabında ve hatta bu kitabında bile kadınların eğitimine, kendini geliştirmesine destek veriyor, eşit haklara sahip olmaları gerektiğini her fırsatta dile getiriyor. Buna rağmen bu kitapta yer yer bu düşüncelerle zıt bir his oluştu içimde yazarla ilgili.Evet anlatmaya çalıştığı kontrolsüz bir şekilde batı hayranı olmanın insanları kötü davranışlara ve dolayısıyla kötü sonlara sürükleyeceği gerçeği ama yine dķe bu kadar keskin bir ayrım yapması biraz rahatsız hissettirdi.
Sonuç olarak yazarın gerçekte savunduklarını anlayabilmek için daha fazla kitabını okumam gerektiğini anladığım bir kitap oldu benim için.
