"Seni kovmuşum gibi davranıyorsun."
"Kalbinden kovdun."
"Ama evden kovmadım.
"Kalbin benim evim zaten," dedi sertçe. "Beni evimden kovdun."
"Eve yürü," diye fısıldadım sessizce.
" Kalbinden başka ev bilmiyorum ben. Sen beni evimden kovdun, evime geri alana kadar damının altında durduğum tüm evler benim üstüme yıkılıyor."