Attila İlhan tarzıyla kendine has, şiirlerinden duygu akan bir şair. Çok keskin, acılı, siyasi ve tüm şiirlerinde çok yoğun bir anlatıma sahip. Eserlerinin hepsini okumak gerek. Birçok şiiri şarkıya dönüştürülmüş, bazı dizeleri atasözü gibi kullanılır olmuş usta bir kaleme sahip. Bu eserde fark ettiğim kırmızı, mavi, yeşil gibi renkleri kullanarak resim gibi sahneler kurduğu oldu. Rakı, toz, gece, yıldızlar sevdiği kelimeler gibi geldi bana. Hep yarım kalan buğulu anlar ve anılar, benzersiz betimlemeler, duyguyla vuran söyleyişlerle dolu. Ne güzel demiş, ah be nasıl da söylemiş, işte tam da bu diyorsunuz bazen. Bazen kirpikleriniz ıslanacak gibi oluyor, bazen küfretmeye ramak kalıyor. Bende Attila Ilhan'ın her şiiri bitmeyen bir rüya gibi hissettirir. Uyansa da insan etkisinden kurtulamaz uzun süre. Sonsuza dek yazsaydı diyeceğim yegane kalemlerden. İyi ki bu dünyadan bir Attila İlhan geçti. Şiirle kalın, iyi okumalar diliyorum.
