Oliver Sacks bir nörolog. Geçirdiği bir kazadan sonra bu sefer kendisi hasta yatağına yatıyor ve deneyimlediklerini anlatıyor. Kitap aslında iki kısımdan oluşuyor; ilkinde yazarın geçirdiği kaza sonucu yaşadıklarını, ikicisinde ise deneyimlerinden yola çıkarak Nöropsikoloji alanında ortaya koyduğu düşüncelerini okuyoruz.
Özellikle kitabı yazdığı yılları da göz önüne alırsak hasta-doktor ilişkisi için de önemli ipuçları sunuyor bizlere. Mesleğe yeni başladığı günlerde de hastaları dinlemeye, anlamaya çalışsa da bunun asıl önemini hasta yatağında yattığı ve doktorlarına kendisini anlatamadığı günlerde fark etmiş olsa gerek. Hissettiklerini ve düşüncelerini o kadar güzel bir dille ifade ediyor ki yaşadığı mutluluğu da kasveti de hissettirebiliyor. Kazaya bağlı olarak bacağında yaşadığı hissizlik ve yabancılaşma, sonrasında gelen kafa karışıklığı belki de kendi alanına giren bir durumu deneyimliyor olması sebebiyle çok güzel irdelenmiş, analiz edilmiş.
Kitaptaki dipnotlardan birinde yayıncılarının, yazılarının uzunluğundan pek de hoşlanmadığını dile getirmiş Sacks. Bu konuda ben de onlara hak veriyorum. Yer yer fazla uzadığı, sıkıcı olduğu, tekrara düştüğü oluyor kitabın. Biraz da Freudiyen yorumlamaları da eklemek amacıyla hastane dönemindeki rüyalara da hatırı sayılır bir yer verilmiş, en azından bu kısımlar biraz daha kısa olsaydı okuması daha kolay olabilirdi.
