Herman Hesse'nin Nobel Edebiyat ödülünü almasında büyük payı olan bu başyapıt,hemen açıkça söyleyeyim okunması ve anlaşılması pek de kolay olmayan, her an üzerinde düşünülmesi ve dönüp dönüp tekrar okunmasını gerektiren, zihni tam konsantrasyona hazır isteyen,....,yani kısacası çaba gerektiren bir kitap. Tek bir okuma ile kitabın içeriğini anlamak ve hakim olmak mümkün değil.Ki yazarın bu eseri ortaya koyması on yılını almışken bu da doğal bir sonuç.
Ilk bölüm anlaşılmaz ve ağır gelebilir ki bu bölüm boncuk oyununun tanımının yapılmaya çalışıldığı kısım olmakla beraber kitap bittiğinde hala bunu bilmiyor olabilirsiniz.
Eğer ikinci bölüme geçmeyi başardıysanız yazarın Josef Knecht'in yaşam öyküsü üzerinden batı ve doğunun düşünce dünyasını, bireysellik ve toplumsal dayatmaları, Bilim ve Sanat, bilim dünyasının toplumsal hayattan kopukluğunun etkileri, dine bakış, doğu felsefesi ve inanca dair birçok konuya temas ediyor ve kitap roman kahramanın üc öyküsü ile noktalanıyor. Bu üç öykü inanç ve düşünceye dair tespitleri ile çarpıcı bir şekilde son buluyor.
"....., kafası çalışanlara başkaları ne gariptir ki belli bir hoşnutsuzluk ve nefretle bakıyordu; her ne kadar uzaktan takdir ediyor, darda kaldıklarında yardımına başvuruyorlarsa da, böyle kişileri asla sevmiyor, kendilerinden biri gibi görmeyerek onlarla karşılaşmamaya bakıyorlardı."
