Otuzlu yaşlarında iki yetişkin olan Ender ve Çetin'in hayatlarına, evlerine giren arkadaşlarının kız kardeşi olan Nihal'e aşkları... Okuyunca sıradan bir konu gibi geliyor fakat asla öyle değil.
Yazar bu romanı yazarak "Sıradan bir konu sıradışı nasıl yazılır?" sorusuna cevap veriyor.
Ender'in Çetin'e yazdığı mektupları okurken ; bende o evin içindeydim. Çetin, Nihal bulaşıkları yıkarken onları izliyor. Ender ve Nihal kitaplar, filmler hakkında konuşurken onları dinliyordum.
Aynı kıza aşık olduklarını bilseler de rakip olmuyorlar. Bence bu kısım diğer klişelerden ayıran kısım. Ender ve Çetin birbirlerini ayrı görmüyorlar.
"O da anlamıştı herhalde ikimizden bir adam olacağını, benimle konuşulacağını, seninle yaşanacağını."
Bu satırlarda bile okuyucu anlayabilir. Bu iki arkadaş birbirlerine geçmişten beri bağlılar. Hiçbir zaman konu Nihal, aşk olmamıştı. Asıl konu Ender ve Çetindi.
Herkesin hayatında olduğu gibi ne yaşarsanız yaşayın normal hayata dönersiniz. Ender ve Çetin de langırt oynamaya...
Rahmetli Seyfi Teoman'ın yönettiği 2011 yapımlı Bizim Büyük Çaresizliğimiz filmi kitapla hemen hemen aynıydı. Okurken ki o duyguları bazı yerlerde film de hissedemeyebilirsiniz fakat arada bir fark olmasaydı film kitap diye ayırmazdık değil mi?
Barış Bıçakçı 'nın etkinlik vesilesiyle okuduğum ilk eseri bu. Kendisiyle yeni tanıştık. Ağır okumalardan sıkılmışsanız dinlence tadında bir okuma yapmak için ideal bir kitap. Yalın anlatımlı, beyninizde fırtınalar koparmayan bildik bir hikaye. Bir kadın ve iki adam... Malzeme
