Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.2
Beşpeşe
Elif ŞafakBeşpeşe Yorumları ve İncelemeleri
Beşpeşe yorumları ve incelemelerini, Beşpeşe kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Beşpeşe puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
7.510 üzerinden
256 syf.
·
Puan vermedi
Küçükken gazetelerin verdiği kartondan bebekler olurdu. İstediğin gibi giydirirdin o bebeği.
Kitabı okurken tam da onu yapıyormuşum gibi hissettim her seferinde. Her yazar farklı bir şekilde giydirdi Zehra’yı. Her yazarın kaleminde bambaşka biri oldu Zehra.
Ama en çok Elif Şafak’ın anlatımını ve Murathan Mungan’ın Zehra’sını sevdim. Kitabı okumaya devam ederken her yazarda Murathan Mungan kitabı devam ettirseydi kurgu nasıl olurdu acaba diye merak ederek okudum.
Yer yer bazı kısımları yeterince hoşuma gitmese de ve bazı bağdaştırma hataları olsana okuduğum kitaplar içinde farklılığıyla ön plana çıkan kitaplardan biri oldu bu kitap benim için.
256 syf.
7/10 puan verdi
Bir proje sonucu beş yazarın belli kurallar dahilinde oluşturduğu bir kitap Beşpeşe. Proje kurucu Bülent Erkmen. Teklif götürdüğü yazarların yazım sırasını da kendisi belirlemiş. Bülent Erkmen eserle ilgili olarak ; "Her yazar kendisi neyse o olsun. Kendisini kendisi yapan edebi özellikleri bu kez bu yapı içerisinde kursun istedim." demiş.
Yaklaşık her yazar elli sayfa kadar yazmış. Bu kitabı okumak istememin sebebi bu farklılığı görmekti. Bu bir ders niteliğinde bir roman bu bana göre.
Her yazar kendi benliğini katmış. Yazım tekniklerinden tutun da özel cinsel tercihlere kadar. Zaten yazarı okumak onu tanımak gibi bir şey her şeyiyle. Yazarın içini görmek. Yazan insan da kendi içini gösterir bundan kaçış yok. Çoğu hayal olsa da gerçeklerden kaçış olamaz.
Yaşama ve insana dair tespitler ve bir çok tahliller vardı kitapta bu net. Kurgu iyiydi, nasıl toparlanacak diye düşünürken Pınar Hanım güzel toparladı.
Bu süreci bir yolculuğa benzettim ben. Murathan Mungan oldukça hızlı bir giriş yapıyor. Diğer yazarları gözeterek yapıyor bunu, onlara bol bol malzeme verecek bir konuyu seçiyor. Sanat ile olaya girişi yine kendine has bir özellik. Faruk Ulay'da biraz duraklama söz konusu. Elif Şafak'ta ise keskin bir viraj hissi var. Ve yine konuşturuyor kalemini. Celil Oker ile bir ormanlık alan ya da tünel içi yolculuk. Daha açık ve saydam bir hava var. Pınar Kür'de ise toparlanın son durağa geldik havası var. En zor iş ilk ve son yazarın bana göre.
Bir de yamalı bohçaya benzettim. Yazarlar romanı diğerinin bitirdiği yerden alıyor gibi gözükse de hepsi ayrı bir roman yazıyor gibi olmuş. Bu da çok doğal tabi ki beş farklı üslup ve birikim var.
256 syf.
·
Puan vermedi
beş yazardan bir roman çıkarma fikri hoşuma gitti. başarılı bir çalışma olmuş. sırf üzerinde uğraşılmış bir kitap olduğu için dahi okumaya değer..
gel gelelim, murathan mungan'ın başarılı girişiyle okuyucuyu olayın içine çekişinden sonra,
faruk ulay'ın anlatımı beni çok darladı.. hele ki pınar kür'ün özensiz sonu kitabın finalinden soğuttu..
elif şafak ise, dünya umrumda değil ben kafama göre yazarım demiş ve benden öncekiler ne yazmış, benden sonrakiler nası devam eder çabası içine girmemiş.. isimsiz verilseydi o kısım, sırf feminizm vurgularından dolayı bile, evet burayı elif şafak yazmış diyebilirdim.. celil oker de kendi çizgisinden çıkmamış ve polisiye kısmından yürürüm ben diye düşünmüş sanırım..
dediğim gibi sonu çok tatmim etmese de, okumaya değer bir kitap.
sırf bu kadar değerli edebiyatçıları buluşturduğu için bile okunabilir..
Bu kitabı bir proje olarak yorumlamak pek doğru değil gibi hissettirse de bir proje "roman" aslında. Ilk defa böyle bir roman okudum ve iyi ki de okudum!
Hikayeye başlama, karakterin ve hikayenin çatısını kurma zorluğu Murathan Mungan'a düşmüş ve o da bir çocuk oyunu yerleştirmiş hikayeye. Sakin sakin hikayeye girerken siz beklenmedik bir virajla hikaye bir diğer yazara teslim ediliyor! Hadi bakalım derken Bambaşka bir üslupla yeni virajlara giriyorsunuz. Ilk defa okuduğum iki yazar vardı roman yazarları arasında: Faruk Ulay Kasım ve Celil Oker. Üslupları farklı, rahat ama sizi hikayeden koparmayacak kadar da hikayeye hakimlerdi. Beni en çok yoran Elif şafak oldu. Hareketli anlatımlardan sonra şafak Zehra'nın iç Dünyasına dalıyor ki dalıyor ve yoruyor sizi, yine de o da bir viraj dönerken teslim ediyor hikayeyi Celil Oker'e. Tüm yazarlar kendilerine ayrılan bölümlerin sonlarına doğru diğer yazara zorlu bir top atıyor ve her yazar da bunun altından başarı ile kalkıyor! Hele de Pınar Kür! Türlü türlü yollardan geçen hikayeyi toparlayışı ve sunuşu o kadar naif ve özenli ki! Aslında herşey basit ama yol çok dikenli hayatlarımızda diyor ve bitiriyor sanki!
Bu kadar yorumdan sonra özetle: bu farklı deneyimi tüm kitap severler tatmalı!
Farklı yazarların oluşturduğu bir kitap olmasından dolayı zaman kavramlarında kopukluk olsa da son bölüme kadar çok sıkıntı duymadan ufak tefek sorunları göz önüne alarak okumaya devam ettim. Pınar Kür'ün yazmaya başladığı bölümde ise tamamen hayal kırıklığına uğradım. Bu kadar anlamlı yapıların bulunduğu bir kitabı ve iç savaş halinde olan bir karakteri nasıl bir ergene çevirdiğini anlamadım. Cümlelerindeki basitliğe şahit oldukça kitaba yazık oldu diye düşündüm kendimce. Tüm kitapta uyandırılan merak Pınar Kür ile yerle bir oldu açıkçası.