“senin avuçlarındaki her dikiş benim tenimde bir iz, lina.” #BazıİnsanlarBöyleYaşar
merhabaa ikinci kitabın yorumuyla geldim!
şunu söylemeliyim ki ilk kitaba göre çok daha beğendim. ilk kitap daha çok giriş temalıydı ama bu kitap… ortaya çıkan gerçekler, aral ve lina’nın birbirlerine daha çok yakınlaşması beni bayılttı.
ilk kitap daha kasvet doluydu. lina’nın psikolojik sorunları daha baskındı. ama bu kitapta lina’nın da artık aileye katıldığını ve yavaştan iyileştiğini okuduk. kitapta ki chat sahnelerini ve özellikle lina’nın sarhoş olduğu sahneleri keyifle okudum. normalde kız karakterin sarhoş olup ölümüne saçmalama sahnelerinde cringe komasına girerim ama lina’nın ki neyse ki cringe’likten epey uzaktı.
şahin - kürşat sahneleri yine keyifliydi ama çakırca kardeşlerle lina’nın daha içli dışlı samimi olmasını beklerdim.
kitapta inanılmaz detaylar öğrendik. lina’nın babasının kısmen ne olduğu ve aral’la bağlantılarını. lina’nın ve aral’ın aslında geçmişleri olduğunu… ve ah, aral çakırca
mafya, dağ ayısı, orman kaçkını, ataerkil, “sen benimsin” diyince kendini havalı sanan mağara adamlarından hallice karakterlerden sonra geldin gözümüzü gönlümüzü açtın. Ne güzel seviyorsun sen öyle, mis gibi adamsın
bir çok şey öğrenmemize rağmen hala öğrenilmeyen ve merak ettiğim bir sürüüü nokta var. heyecan ve aksiyon asla durulmuyor, kitabın akıcılığı hiç bozulmadı. okurken de asla sıkıldığımı hatırlamıyorum.
seriyi kesinlikle öneriyorum arkadaşlar, kesinliklee🩶
