Deməli belə... Normalda incələmə yazmağı sevən biri deyiləm və bu incələmə yazdığım ikinci kitab olaraq tarixə keçəcək) Səbəb isə sadədir. Həyatda təsadüflərə inanmayan biri kimi fərqli tərzdə tanış olmaq şansı əldə etdiyim (hətta yuxuda belə gördüyüm) bir neçə kitab olub. Amok da bu cəhətdən istisna deyil. Kitab mənim bir məsləhət sonrası ilk dəfə səfər etdiyim kitabxanadan ilk dəfə bir kitabxanaçının mənə seçim etməsini istədiyim ilk kitab kimi yadda qaldı. (Hansı ki, tamam başqa kitab dalınca getmişdim)) Qısacası ilklərin kitabıda demək olar. "Hərbistan" da sevginin qarşı qoyulmaz və idarə olunması olduqca zor olan tərəfindən, o cümlədən insanın sevgi üzərində yaranıb, sevgi üzərində yaşadığından bəhs etmişdim. Amoku oxumaqla onun vasitəsilə sevgi qədər əhəmiyyətli və güclü növbəti hiss olan Vicdanla tanış olmaq kimi bir şans əldə etmiş olursunuz. Oda eynən əsl sevgi kimi harada olmagından asılı olmayaraq səni təqib edir və yaxa qurtarması çətindir. Təbii ki, həyatda ideal heçnə yoxdur. Kitabı təxminən bir neçə saat ərzində bitirməyimə baxmayaraq ortalarda çox usandım. Yenədə o möhtəşəm sonluğa dəydiyini hesab edirəm. Buradan bu kitabı məsləhət görən o balaca kitabxanaya və kitabxanaçıya təşəkkürümü bildirirəm.
