Derman aradım derdime
Derdin bana dermanimiş
Bürhan aradım aslıma
Aslım bana bürhanimiş
Sağ solu gözler idim
Dost yüzünü görsem deyim
Ben taşa da arar idim
Olacağın içinde can imiş
Öyle sanırdım ayrıyam
Dost gayrıdır ben gayriyam
Benden görüp işiteni
Bildim ki olacağın imiş
Anla hemen bir sözdür
Yokuş değildir düzdürür
Alem kamu bir yüzdürür
Gören onu hayranmış
İşte niyazinin sözün
Bir nesne ötmez hak yüzün
Hak'tan ayan bir nesne yok
Gözsüzlere pinhan imiş
Neden nereye gidiyorsunuz ya?
Nasibimize
İnsan dünyaya gelir
Bir yola girer nasibine yol alır
İnsan her şeye alıştığını zannediyor
Ama en ufak bir şeyde bile onu hatırlıyor
Ne yüreğinden çıkarabiliyor
Ne de başka bir kalbe gidebiliyor
Çok sevmenin acısını çekse bile
Yüreğinden onu hiç atamıyor
Gönülden bağlı kalmaktı bunun adı
Yıllar geçsede aynı kalacak biliyor
Şimdi
Bazen bir şarkının içinde
Yazdığı şiirlerin sözlerinde
Hep ama hep ona sesleniyor
Aşk mı sevgi mi bilmem ama
Bambaşka bir duygu besliyor
Geçen zamana içini çekip ağlıyor
Belkide diyor belkide
Şimdi bir yuva kurmuştuk diye hayal ediyor
Böyleydi işte aşk
Böyleydi işte çok sevmek
Hayal ettiriyor ama sonunu getirmiyor
Acısını seven çekiyor
Derdini bilen biliyor
Yinede her şeye rağmen bütün yollar hep ona çıkıyor…
(Öner Akça)