ihtiyar
@ihtiyar
Okur
Lisansüstü
Trabzon
Bursa
1742 okur puanı
Ağustos 2015 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Hayatın asla fark edilemeyecekler evresinde, tutunamayanlara yakın, iç dünyasıyla yaşam arasında arafta... Hiçlik durumuna düşmemek için çırpınan, insanların varlığını bilen, hayvanlardan elinden geldiği kadar özür ve af dileyen nevi şahsına münhasır.
523 syf.
·
Puan vermedi
·
79 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Kabuk bağlamış uykularım vardı, sabahlara kadar okuyarak kanattığım düşüncelerime yenik düşen, yudum yudum içtiğim menşeisini bilmediğim kahvelerim vardı, katre katre demlenen. Kovalara biriktirdiğim anılardan kırma kelimelerim vardı gün yüzüne çıkmamış, tutku kokan. Bir de gün aşırı gördüğüm güneşim vardı, yeryüzüne enerji saçan, ışıl ışıl parlayan, umudu katık yapıp yarınlara demir atan.
Uzaktaki bir tramvayın tıkırtısı geçti içinden, bir tünelden geçer gibi.
Sayfa 150Kitabı okudu
Bir bohça elbise al, yavaşça ayrıl. Kaçma ama git. Bu kadar, çok tatlı: kaçma ama git... Ya da bağır yüksek sesle, yüksek ve doğrudan ve sonsuz, kapalı ve sakin gözlerle. Ben küçük kırmızı ışıkları buluncaya kadar yürü. Bir başlangıçta ya da sonda olduğu kadar titrek. O da ölüyor muydu yoksa doğmakta mıydı? Hayır, gitme: âna bağlı kal, esrik bir bakışın boşluğa takıldığı gibi, Sessiz, havada sabit...
Sayfa 150Kitabı okudu
susuzluk bedeninde hatıra gibi uyanıyor.
Sayfa 149Kitabı okudu
Çalmadığında nereye gider müzik?
Sayfa 145Kitabı okudu
Kendine pek çok soru sordu ama cevap veremedi: hissetmek için duracaktı. Nasıl doğardı bir üçgen? önce bir fikir miydi? yoksa şekil oluşunca mı gelirdi düşünce? bir üçgen ölümcül mü doğardı? zengindi eşya. — Soru üzerinde vakit geçirmek istiyordu. Ama aşk istila ediyordu onu.
Sayfa 145Kitabı okudu
İnandığım aşağı yukarı şu: evlilik sondur, evlendikten sonra bana hiçbir şey olamaz. Düşünsene: sürekli olarak yanında birisinin olması, yalnızlığı hiç bilmemek. — Tanrım! — kendimle bir daha hiç olamamak, hiç. Ve evli bir kadın olmak, yani, kaderi tamamen çizilmiş bir insan. O andan itibaren yaptığın tek şey ölmeyi beklemek. Şöyle düşündüm: mutsuz olma özgürlügü bile korunmuyor çünkü başka bir insanı da kendinle birlikte sürüklüyorsun, Seni her zaman gözlemleyen biri oluyor, seni inceleyen, her hareketini gören, Ve yaşama bıkkınlığının bile yalnız ve umutsuzken doğduğunda belli bir güzelliği oluyor - diye düşündüm.
Sayfa 126Kitabı okudu
Aslına bakarsan hâşâ Allah'ı da tam beğenen yok. “Kuşları ne güzel renk renk farklı ötüşlerle halk etmiş süphanallah, der demez eşşoleşşeğin aklına hemen peki dünyada neden bu kadar adaletsizlik var, neden iyiler böyle, katiller şöyle, hıyarlar çekirdekli, bazı karpuzlar kelek diye geliyor. Ha canım, adalet ne hak ne sen daha iyi bilirsin, ne olsa dayın adalet yüksek okulunda okudu, sen de gazete ve birkaç kitap okudun, sen Allah olduğunda, parti lideri gibi başa sen geçtiğinde yani, düzeltirsin dünyayı, yağmur ormanlarını iki katına çıkarır, karıları iki ferçli, kendini de zeker be desti vakur yaparsın olur biter, âlem de senin şeyini görür...” der, gittikçe kısılan sesine karışan çok ağır bir şey onu da ezer ve sesi sanki bastırarak bitirirdi.
Sayfa 332Kitabı okudu
İnsanın kabuksuz mevsimi...
“Ha akıl küpüm, söyle de bizi dilşad et,” deyip hemen arkasından, “İki gözüm merak etme insan 13 yaşında özgüvenli emin ve memnun olursa onu 23 yaşında öyle bir soyarlar ki şaşar kalır. İnsanın kabuksuz mevsimi, ham mevsimi, dikenli mevsimi, tadında mevsimi ve kart mevsimi vardır. Ama bunlar kırkına kadar pek de olmaz, acele etme, olmak kolay mı, en zor şey, kaç kişi ne olabilmiş? Allah aşkına bir bak, yok desen yalan değil ama var yok da değil çok rica ediyor, elini ayağını öpüyorum biraz bahçevan ol, biraz toprağı, dalı, çiçeği, meyveyi anla, kurbanın olurum.” deyip hemen arkasını döndü.
Sayfa 324Kitabı okudu