Nazım Hikmet'in
İnsan soyuna karşı sevgisi sonsuzdu. O kadar ki, bunu bir "din" haline getirmişti. Hele çocuklar ... Ağlayan bir çocuğu kucağına aldığı zaman çocuğun sustuğuna şahit olmadım ama, kesinlikle iddia edebilirim, her çocuk onunla "ahbap" olabilirdi.
Sayfa 48
··
279 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.