Gönderi

Kendimden örnek vermek gerekirse; bazen kendimi bilinçsizce karamsar düşüncelere dalmış bir şekilde yakalıyorum. Yaramazlık yapmış bir çocuğa kızar gibi bağırıyorum ona. Yüksek sesle ve hissederek, öfkeyle kızıyorum bu düşüncelerime: “Sen nasıl olur da, davet edilmeden sinsice girersin benim beynime? Derhal dışarı, kovuldun!” diyorum. Onu, evime sinsice girmiş bir sivrisineği kovar gibi kovuyorum. O gittikten sonra, müthiş derecede kendimi rahatlamış hissediyorum. Sonra ne mi yapıyorum? Gözlerimi kapatıp mutlu bir ânımı canlandırıyor, o anları tekrar yaşıyorum.
·
129 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.