Sabahtan akşama kadar bir şey bekleniyordu ama hiçbir şey olmuyordu. Yeniden, yeniden bekliyordu insan. Hiçbir şey olmuyordu. İnsan bekliyor, bekliyor, bekliyordu; düşünüyor, düşünüyor, düşünüyordu ta ki şakakları zonklayana kadar hiçbir şey olmuyordu. İnsan yalnız kalıyordu. YALNIZ... YALNIZ...
Sayfa 50 - VenedikKitabı okudu
··
500 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.