Uzun zamandır bu kadar iyi bir roman okumamıştım. Tek kelimeyle bayıldım. İnsanların kendi içlerindeki mutsuzlukla baş edemedikleri için diğerlerine kan kusturmaları, doğuştan üstümüze yüklenen şeyler için üstünlük kurmaya çalışmaları ve en önemlisi paylaşmanın güzelliği yerine sahiplenmenin bencilliğine sarılmaları ne kadar acıklı. Her dönem böyleymiş, hâlâ böyle. Hikmet Bey, bu ada hikâyesi ile Yaşar Kemal ustaya da selam vermiş kanımca. Mutlaka ama mutlaka okumanızı tavsiye ederim. =)
