‘üşüyor musun?
üzülme bee!
gel yanıma..
o kadar yaktın ki canımı;
ısınırsın. üşümezsin bir daha.”
Cemal Süreya
Kül olduk,
Güçlü bir rüzgarın savurduğu unutulmuş anılar gibi.
Gelmeyiniz, artık hatırlanmayan bir geçmişin izleriyiz sadece.
Gecenin sessizliğinde yankılanan hüznümüzle.
Gelmeyiniz, artık küllerimizden yeniden doğacak umutlar aramak için çok geç.
Yüreğimizin derinliklerindeki yara izleriyle.
Gelmeyiniz, artık hayallerimizin yok olduğu bir dünyada yaşamak zorundayız.
Buna alışmak zorundayız.
"Gel gönülsüz de olsan el yerine koysanda ..."
belki canımız yanmasa etrafa ısı sacamazdık sanırım canımızın yanmasının tek güzel yanı
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.