Her ne olursa olsun benim için değerli bir seriydi ve sonunda sona geldik. Bu kitabı da heyecanla ve aynı duygusallıkla okudum. Bu sefer yan karakterlerin duyguları da ön plandaydı. Bütün karakterleri harmanlama işini yazar harika yapıyor bunu kabul etmek gerekiyor. Sadece karakterler çok fazla melankolik ve toksik bunu da kabul edelim önce jdjdj Son kitap biraz daha mutlu olalım gülelim eğlenelim ama son sayfaya kadar hâlâ o dram devam etti. Boğdu artık beni. Sürekli eskiye gidip gelmeler, uzun uzun betimlemeler... Uzun tutmaya da gerek yoktu bu kadar olayları çözüp (olayı nasıl çözdük o da oldu bittiye geldi) artık mutlu bir şeyler okuyabilirdik iki karakterin melankolisini okumak yerine. Ha hiç güzel şeyler okumadik mı okuduk. İkiz bebeklerimiz oldu bizim. İs ve Korhan'ın anne ve baba olacağını asla tahmin etmezdim hiç böyle hayal etmemiştim. Ama oldular çok da güzel oldular. Bir seriye de böylelikle kapattık.Bu serinin yeri bende çok ayrı olacak.

DaluykuBinnur Nigiz · Dokuz Yayınları · 2024128 okunma

·

157 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Dilara