“Sevişirken iç içe geçen, solukları karışan, birbirine en yakın hale gelen insanların, sonradan bu kadar yabancılaşmasına, hatta can yakmaya çalışmasına hep hayret etmişimdir. Önce en büyük haz, sonra en büyük can yakma, ne tuhaf.”
Zizek bir kitabında arzu için sanal desteğe , fantaziye ihtiyaç var buyuruyordu ve buradan da freuda bağlanıp: sevişirken aklımızdan neler geçiyorsa karakterimiz işte tam onlarda gizlidir diyordu. Demek ki...
Kitap okuyacaklarım arasında zaten ve gerçekten ilgi çekici duruyor. Yalnız ben şunu anlayamıyorum ya insan bir başkasına neden zarar vermek ister neden canını yakma ihtiyacı duyar ki. Hele olmuş bitmiş bir şey için. Tuhaf gerçekten..