Bir ikindi vakti Üsküdar'da başlamıştı Nurullah Genç yolculuğum. Siyah Gözlerine Beni de Götür şiiriyle. O zamanlar şairi iyi bildiğimden değil kalp yorgunluğu ve Üsküdar'ın anıları hatırlatma etkisiyle dertlenip rastgele bir şey açıp dinledim. Nereden bileceksin diyor ya şair nereden bilebilirdim onu Necip Fazıl şiirlerinden bile çok seveceğimi? Sonra birçok şiirini sürekli dinler oldum. Ayrıldım İstanbul'dan, İstanbul'u hatırlatsın diye dinlemeye başladım. Okuyup bitirdiğim halde yanımda taşıdım kitapları. Yeri geldi sayfalar gözyaşlarıyla sırılsıklam oldu. Ve bu kitapla da hepsini son kez okudum belki de. Nurullah hoca çok kullanır balık, kuş, deniz, karanfil kavramlarını. Ben balık olmayı tercih ettim bu şiirlerde. Dünyamı deniz yaptım. Bu balık denizinde mutluydu uzun bir süre. Kafasını kaldırıp gökyüzüne bakana kadar.. Bir kuş gördü farklıydı o. Belki kanatlarım bir dünya savaşında kırılmıştır, belki o da benim gibidir diye düşündü. Sonra kırgınlık girdi denizle arasına çünkü balık, o kuşu çok sevmişti ve deniz ayırıyordu onları. Boğulmak uğruna ayrıldı denizden. Bilmiyordu ki sonu gökte gururla kanat çırpan kuşun elinden olacaktı, nereden bilecekti ki? Bir kuş tarafından vurulacaktı balık. Karadayken bir balık gibi yaşayamazdı ama sonu hüsranla biten rüyalara vurgundu zaten. O kuşun gökte süzülüşünü kendisi için sanmıştı balık. Yerinden ayrılmıştı onun uğruna. Ama bilmiyordu ki kuşun sevgisi ona değil denizeydi. Ondandı oradan geçişi. Balıklara özenip suyu sevmişti. Balığa ne mi oldu ? Meçhul bir ıstırabın kurbanı oldu. Zamansız, mekansız..

Mahrem ve MünzeviNurullah Genç · Timaş Yayınları · 2011372 okunma

·

186 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kıyıda köşede1