Kitabın atmosferi genel itibariyle huzur vericiydi. Sessiz sakin bir ada ve yalnızlık size de huzur veriyorsa kitabı sevmemeniz için bir neden yok. Yalnız sonradan devreye giren ve benim ütopik mi distopik mi olduğuna karar vermekte zorlandığım Empedoklesin dostları ortaya biraz korku salacak bizi dünyamız ve insanlığımız ile ilgili tekrardan düşünmeye itecek. Siz okuyunca ne düşünürsünüz bilmem ama ben bu dostları uzaylılara benzettim. Gelecekler (inanıyorum bu dünyada yalnız değiliz.) Korku salacaklar ve gidecekler. (Çünkü mahvettigimiz bu dünyada kalmak istemeyecekler.)
