Yazarın kendi yaşadığı yalnızlığı sade bir dille betimlediği ve okuyucuya da sonuna kadar hissettirdiği sürükleyici bir kitap… Birçoğumuzun zaman zaman hissettiği yalnızlığı tüm derinliğiyle ve duygusuyla okuyucuya yansıttığı bir anlatımla karşı karşıya kalıyorsunuz. Yaşadığı bu bunalımlı yalnızlığın başkalarına muhtaç hissettirmesini en güzel vurguladığı kesitler, “Karşı komşunun panjurları kapalı…” diye başlayan kısımlardı. Bulunduğumuz bu çağda komşularımızın çoğunu tanımıyorken, tanıma ihtiyacı duymadığımız bir hayat yoğunluğu yaşıyorken; bu hayat yoğunluğundan noksan olan ve sevdiği çoğu kişiyi kaybetmiş ana karakterimiz yani yazarımız komşularının yanında olmasa bile onların evin içinde olduğunu görmek isteyerek kendi yalnızlık hissiyatının ne denli şiddetli olduğunu okuyucuya aktarmış. Bir de onu umursamayan, yalnız hissetmesine sebep olan insanlara; ortadan kaybolmuş, ölmüş izlenimi vermek isteyerek onların pişmanlık duyacağını ümit etmesi maalesef yaşanmış duygularımız arasında. Fakat böyle bir durumda dahi bir şeyin fark etmeyeceği bilincinde olarak arada ‘yalnızlığın onun için ne kadar yararlı olduğunu’ vurgulaması da yine çoğumuzun kendi kendine telkinde bulunduğu bir teselli şeklidir. Yeri geldiğinde kendi yaşamış olduğunuz duyguları okuyorsunuz, yeri geldiğinde de bulunduğunuz hayat için şükrediyorsunuz. Okurken kitabın satırlar arasında bazen de, “Acaba ben de yaşlanınca böyle bir yalnızlığa mahkûm olacak mıyım?” diye telaşlı düşüncelere dalıyorsunuz…

Tek Yalnız Ben DeğilimJean-Louis Fournier · Yapı Kredi Yayınları · 20213,867 okunma

··

3.776 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayşenur