Herakleitos 'a inat kutsal nehirfe (Ganj'da) 50 defa günahlarımdan arındım, sonra Yamuna nehrine çiçekler attım. Derede arınmak, yüzmek ve yıkanmak güzeldir,

Herakleitos ne karışır yahu, aristokrat fiozoflar konuşacağına küveti keşfetselermiş:)

Rabindranath Tagore 'nin1913 Nobel edebiyat ödüllü bu kitabı, ülkemiz milli eğitim bakanlığı tarafından 100 temel eser listesinde kendine yer bulmuştur. Ama

1000Kitap 'da bu yazarın pek okunmadığını görmek beni çok üzdü.

Avare Kuşlar kitabıyla tanıdığım yazara hayran kaldım desem yeridir. Hindistan edebiyatına bakışımı tamamiyle değiştiren yazar hakkında (onu biraz tanımak maksadıyla) küçük bir parantez açmak isterim.

Mahatma Gandhi 'nin çok yakın dostu olan

Rabindranath Tagore 13 kardeşin en küçüğü olarak Kalküta'da (1861) dünyaya geldi. Babası varlıklı bir din adamı olması hasebiyle Hindistan'da özel öğretmenlerce eğitim almasının yanı sıra 17 yaşında Londra'da hukuk eğitimi de almıştır. Nerdeyse uğraşmadığı sanat dalı yok. Müzisyen, ressam, tiyatrocu, şair, yazar, aktör, çevirmen... (vs.) Gora kitabıyla Nobel edebiyat ödülü almasından sonra 1915 yılında İngiltere tarafından kendisine "sir " (Şövalye) ünvanı verilmiş ancak yüce gönüllü yazarımız bu ünvanı kabul etmemiş. Hayatı boyunca kast sistemi ve bağnazlıkla mücadele etmiş olan yazar, panteist bir tutumla Hinduizm, Müslümanlık ve Hristiyanlıkla harmanlanmış yeni bir din akımı olan Brohmoizim'in temellerini atmıştır. Bu yeni dinin amacı Hindistan'da etrafa saçılmış tüm dinleri bir çatı altında toplayıp hepsine hitap etme yetisini oluşturmak ve bu sayede sosyolojik çatışmaların önüne geçmektir. Bu minvalde Tanrı'yı kısaca "Tektir ve biçimi yoktur, ama binbir amaçla, binbir şekle girer..." Şeklinde yorumlamıştır. (Bana maniheizmi hatırlattı, ışığınız bol olsun) "Başka memleketlerdeki insanlar, Tanrı'yı bir tarifin içine sığdırmaya çalıştılar. Şüphesiz Hindistan'da da, insanlar, Tanrı'yı şu, ya da bu özel görünüşü içinde göstermeye kalktılar."ss145 6 mevsim gören güzel ülkesindeki sosyolojik ve teolojik yıkımlar yetmiyormuş gibi, eşini ve iki çocuğunu (belirli zaman aralığında) peş peşe kaybeden yazarın yaşanan tüm trajediler neticesinde gönül ufkunun yaradana daha çok yanaşmasına neden olmuştur. Şimdi sıra kitapta: Okumuş olduğum bu kitap, yazarın hayatından ve Hindistan gerçeklerinden kesitler barındırmakta. Daha çok Hindistanda'ki dinlerin ve kast sisteminin ayrıştırıcılığı üzerinde durulan bu eserde konular baş karaketer Gora üzerinden yürümektedir. "Ne acı şeydir şu insanoğlunun hayatı!" Ss259 Eğitimini tamamlamış, bilişsel olarak donanımlı ve aklında hiç şüpheye yer bırakmayacak şekilde Hindu muhafazakarı olan ve bir Hindistan aşığı olan Gora'nın karşılaştığı durumlarla başa çıkma çabası ile Hindistan'da Guru'ların, sofuların, Cizvit rahiplerin sofralarına ve sohbetlerine katılıyorsunuz. Hiç bir düşünce yoktur ki kişinin benliğinde bir sarsıntıya neden olmasın. Gora da bu sarsıntıdan muaf değildir tabi. "Eskiden doğruluğuna emin olduğum düşünceler, şüpheye büründü şimdi."ss165 Fazlasıyla lezzetli bulduğum bu okuma serüvenini sizin de okumanızı tavsiye ederek son sözü sevgi dilinin üstadı

Rabindranath Tagore 'ye bırakıyorum. "Hasta bir çocuk kendisine verilen ilacı yutmak istemediği zaman, annesi ona bir zarar gelirse kendisinin de buna katlandığını göstermek ve kuvvet vermek için ilaçtan biraz içer. Burada söz konusu olan şey tedavi değil, sevgidir." Sevgi içimizde