Uzun zamandır kitaplar okusam da inceleme yazamıyordum. Sadece gerçek hayattan kaçmak için uğradığım dünyalar gibi düşünüp yoluma devam ediyordum.
Ancak bu kitap bana bir şeyler yazmalı olduğumu hissettirdi. Andrew Martin ismine sıkışıp kalan bir form bana bunu hissetirdi. İnsan olduğumu hissetirdi. Kitapta yazıyor ki, "Hayatında 25000 gün olacak. Bunlardan bir kısmını unutmayacağın şekilde yaşadığından emin ol." Bu cümle sade görünümlü bir cümle olabilir. Ama unuttuğu binlerle günü olan benim için bir depremden çıkmışım gibi hissettirdi.
"Hiçbir şey olmak zorunda değilsin. Zorlama. Kendi yolunu ara ve sena uyan bir şey bulana kadar aramayı bırakma. Belki de hiçbir şey uymayacak. Belki de sen bir hedef değil bir yolsun. Sorun değil. Sen de yol ol. Ama pencereden bakmaya değecek bir yol olsun."
Uzun zamandır içinde olduğum çelişkinin teselli cümlesi gibi oldu. Yaşıyoruz, bir yola devam ediyoruz ve o kadar çelişki içinde kalarak kendimizi zorluyoruz ki. Tek bir cümleye bile ne kadar çok ihtiyacımız olduğunu anlayamıyoruz bazen.
Yazarın Gece yarısı kütüphanesi benim en çok sevdiğim kitaptır ve okuduğum hiçbir kitap onu tahtından indiremedi. Bu kitapta öyle. Çünkü doğru zamanda okunan doğru bir kitap olarak adlandırıyorum ben onu. Her ne kadar İnsanlar da doğru zamanda okunan bir kitap olsa da.
Matt Haig kalemine bir ayrıcalık yapacağım bundan sonra galiba. Bu iki kitap sayesinde ne yazsa okuyacak, okuduğuma da 10 verecekmişim gibi hissediyorum. Aynı fantastik kraliçem SJM gibi, rahatlama tacını Matt Haig aldı benden.
Çok karmaşık bir yazı olabilir. Ama zaten insanlar da öyle değil mi?
Okuyun, okutturun..
Sevgiler!
