Hakikaten yalnız varlık, insanlar tarafından terk edilmiş olan değil insanlar arasında acı çekendir; kendi çölünü peşi sıra panayırlarda sürükleyen ve mütebessim cüzzamlılık, tamiri imkansızlık komedyenliği yeteneklerini sergileyendir. Eski zamanlardaki büyük yalnızlar mutluydular, ikiyüzlülüğü bilmiyorlardı. gizleyecek bir şeyleri yoktu: Bir tek kendi yalnızlıklarıyla söyleşiyorlardı...
Sayfa 49 - Metis Yayınları - 6. Basım - 2019 - Çeviren: Haldun BayrıKitabı okudu
·
322 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.