Üzüntüyle, sevinçle bir seri daha bitti. Aile hikayeleri o kadar sıcacık ki anlatılmaz okunur hesabı bu nedenle elimden bırakamadım okudukça okutturdu kendini bırakamadım bir türlü.
Defnenin ömerle olan hikayesi kalbimi kırarken, dönüş ve serdarın hikayesi beni paramparça yaptı ama en çokta dönüşe üzüldüm, ağladım.
Sonunda serdara ne olduğunu, nasıl olduğunu da görmek isterdim neyse ben kendim mutlu son olarak görüyorum. Kitabın etkisinden çıkarmıyım bilmiyorum. Çıksam bile bu süreç ne kadar uzun olur kestiremiyorum bile. Diğer kitapta olduğu gibi somer ve annesine yine sinir oldum belki yersizdi ama sinir olmamak elde değildi ama neyse ki çok fazla yer almıyorlardı kitapta.