"Geçerdi, aslında yaşadığımız her şey er ya da geç geçerdi."
Serinin dördüncü kitabı.. Okumayı ne kadar ertelemek istesem de birkaç günde bitirdim ve hâlâ ne yazacağımı bilmiyorum. Sedef ve Alaz'ın hikayesinin sonlanmasını hiç istemiyorum. O yüzden son kitap demek yerine hep dördüncü kitap diyeceğim. Onların hikayesi içimde hiç bitmeyecek çünkü.
Sedef, damgacıyla son karşılaşmasından sonra Alaz'dan da istediği intikamı almıştır. Her şeyin bittiğini ve güneşi göreceğini düşünürken tekrar karanlığa çekilir. Olaylar daha son bulmamıştır çünkü. Geçmiş karanlık bir kabus gibi Sedef'in peşinden gelirken Sedef'in savaşı devam eder.
Alaz'la arasını düzeltmeye çalışırken yaşadıklarından sonra umudunu ve yaşama isteğini kaybeder..
Sonuna değinirsem kesinlikle klasik bir son gibi gelebilir size, bana geldiği gibi. Ama böyle bir sonu hak ediyorlardı. Alaz ve Sedef bu sonu sonuna kadar hak ediyorlardı.
Özel bölümlerin olması ve ilk kitaplarda bahsedilen detayın açığa çıkması beni daha da mutlu etti. Her şeyiyle mükemmel bir sondu.
Karakterlerin hepsini çok özleyeceğim.. Alaz'ı, İshak'ı ve Kuzey'i.. Hakan'ı, Yiğit'i, Sedef'i.. Hepsi kalbimde yer edindi.
Umarım okuduğunuzda sizin de ellerinizden tutarlar.
Alaz,
iyi ki varsın`
