Cümlelerime nasıl başlasam bilmiyorum ama buraya kitap şöyleydi veya böyleydi gibi basma kalıp cümleler kurmayacağım.
Hissetiklerimden bahsetmek istiyorum sadece.
Kalbimin ortasında bir yangın başlamışta tüm vücuduma yayılmış gibi hissediyorum. Hıçkırıklar boğazımda düğümlendi. Belki de kitap karekterlerini kendimle fazla içselleştirmemden kaynaklanıyor. Sebebi her ne olursa olsun bu eser hayatımda bir çok şeyi düşünmeme sebep oldu. Özellikle de kalbimi. Duygularımın katıksız aşktan ibaret olduğunu ve beklentilerden ibaret olmadığını anladım. İsmi sevmek olsun diye sevmedim, gerçekten bütün ruhumla sevdim. Bu yüzden kendimle gurur duyuyorum.
Bir yandan da kendimi sorgulamalarımın yanlışlığını ve bunu kimseye ispat etmek zorunda olmadığımı da farkettim. Mesafelerin ve saçma sapan prosedürlerin "aşk" karşısında ki acizliğini ilk defa bu kadar çıplak görebildim. Bir insanın kalbinin yanı başında attığını hissedebiliyorsanız, varlığı sizin için tarifsiz mutluluklara sebep oluyorsa kimse bu aşkın sahteliğinden bahsedemez. Duygularımız sadece bizi ilgilendirir. Kendimizi kalıplara, sınırlamalara hapsetmek zorunda değiliz. Her ne yaşanıyorsa tam zamanında ve olması gerektiği gibi yaşanıyor. Buna direnmek neden? :)
Bazı eleştirilere rağmen ben kitabı çok beğendim, ismini bildiğim Mevlana ve Şems'e biraz daha yakından bakma fırsatı buldum. Samimiyetle herkese tavsiye edebilirim. Teşekkürler . 
Elif Şafak
··
6,8bin görüntüleme
Bende aşkın gözyaşları 1 i okuduktan hemen sonra bu kitabı okumuştum çok güzel bir denk gelişti birbirlerini tamamladılar sanki ayrı zamanlarda okusaydım bu kitabı beni bu kadar etkileyeceğini düşünmüyorum açıkçası okuyacak olanlara tavsiyemdir bundan önce aşkın gözyaşlarını okusunlar☺️
Sizinde kaleminize sağlık ☺️
Muazzam bir eser,ordaki karakterlerden birini sahipleniyor dün,ordasin içinde ve orda kalma isteği zirvede
Cok guzel yazmişsiniz.ellerinize saglik
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.