Kitabın arka kapağında insan öyküleri diye ifade edilmiş. Kesinlikle öyle, bu insan öyküleri öylesine ustalıkla kaleme alınmış, öyle ince işlenmiş ki karakterler bizden, içimizden, fazla tanıdık öyle ki, biri belki kapı komşumuz belki yakından akrabamız..
Her öykünün sonunda alınacak üzerine düşünülecek bir ders, mesaj bulunuyor hak vermeden edemiyor insan. Dolayısıyla, öykü sonlarında, durup soluklanmak üzerine düşünmek lazım geliyor.
Kitapta bence, isminden mütevellit ölüm konusu çokça hakim. Bunun yanında aşk, ayrılık, hüzün konuları da işlenmiş. Farklı insan öykülere tanıklık etmemizi sağlayan bir kitap. Aslında hepimizin bildiği, kıyıda köşede kalmış insan manzaralarını yalın bir dille gözler önüne seriyor, canlandırıyor.
Kitap içerisinde en beğendiğim öyküler Berhudar Olayım Necmi Enişte Ve Vecdi Çiçek Açtı Oldu karakterler zekice kurgulanmış, iki öykü de duygudan duyguya sokuyor insanı.
Okunulası kitap :))
