Epeydir Rus edebiyatındaki klasikleri okuyordum. Her okuduğum klasikte; evet bu karakterler bir Rus kişiliğini yansıtıyor, evet bunu zaten söylese söylese bir Rus söylerdi, evet bu Rusya'ya özgü... Bu şekilde hislere kapılırdım ve kendimi Rusya'da olduğumu hissederdim. Ancak ilk kez bir Rus edebiyatı kitabında kendimi Rusya'da değilde bizim buram buram Anadolumuz'da hissettim. Peki bu romanın bize, Anadolu'da olduğumuzu hissettiren satır başları nelerdir? İlk olarak roman kuşak çatışmasını işlemektedir. Ancak malum Avrupa'daki kuşak çatışması genelde hem çocuklar ailesine karşı ilgisiz, hem de ebeveynler çocuklarına karşı kayıtsız. Ancak Turgenyev'in kuşak çatışmasını ele alış şekli aynı bizde olduğu gibi ana ve babaların evlatlarına aşırı düşkün olması ancak evlatların ailesine kayıtsız kalması şeklindedir. İkinci olarak karakterlerin üniversite eğitimleri için gurbete gitmeleri ve memlekete döndüklerinde ana ocaklarına yabancılaşmış şekilde dönmeleridir. Bu da bizim ülkede yaşanan durumlardan biridir. Üçüncü olarak aşkın gençlik yıllarında yapıcı ve yıkıcı etkisini bir arada görüyoruz. Avrupa yaşamında genelde gençlik yıllarında günlük hazlar şeklinde yaşanan aşk, bu romanda insan hayatını etkileyen önemli ve ciddi bir öge olarak işlenmiş. Başkarakterlerden birinin hayatına yapıcı bir etki getiren aşk, diğerinin hayatına yıkıcı bir etki yapmış. Günümüz ülkesinde aşkın bu ekisini gençliğin üzerinde yine gözlemlememiz mümkün. Dördüncü olarak hayatı ve her şeyi saçma bulan Bazarov karakteri yine çevremde gördüğüm tanıdık bir sima gibi geldi. Kısacası ben romanı beğendim. Sizin de beğeneceğinize eminim.

Babalar ve OğullarIvan Turgenyev · Aslı Yayınları · 200445bin okunma

·

10 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yusuf Ziya Sağlam