Furkan
@furkanjuldiz
Bu metin İngilizce dilinden otomatik olarak çevirilmiştir. Orjinali Göster
okuyorLisans
2000
13 kütüphaneci puanı
1343 okur puanı
Temmuz 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Sen yara izleri manastırısın.
Çılgın gibi topluyoruz görünür’ün balını.
Görünmez’in büyük altın kovanında biriktirip saklamak için.
ayak sesleri bile yankılanmaz olur ses
vermeyen bahttan.
Okur Takip Önerileri
Duruşu dokunur ona. Omuzları, boynu–, belki
yüce bir soydan inmiş. Ama onu bırakıp geriye
döner,
dönüp el sallar… Nasıl olabilir ki? O kız bir
Yakınıştır.
öyle yaşıyoruz biz de, vedalaşıyoruz hep.
Ağzımıza dek doluyuz. Düzenliyoruz.
Parçalanıyor.
Düzenliyoruz yine, biz parçalanıyoruz.
Karşıda olmak,
başka hiçbir şey değil, hep, hep karşıda.
görmez olur ölümü insan,
dışa diker gözünü, iri hayvan bakışıyla belki de.
–Sanma, seni
kazanmaya
çalışıyorum.
Ey melek, hem çalışsam da! Gelmezsin.
Değişimlerle geçiyor yaşamımız. Ve azalıp
yitiyor dışarısı.
Hiçbir yerde olmaz dünya, sevdiklerim,
içimizde olmazsa.
oysa ancak içimize dönüştürdüğümüz an
belli eder kendisini en görünür mutluluk.