Beni sadece fotoğraflardan tanıyorsun. Sadece nasıl göründüğümü ve objektife nasıl baktığımı biliyorsun. Ama neler düşündüğümü ve neler hissettiğimi bilmene olanak yok. Beni anımsaman olanaksız.
Ne kadar bayağı, ne kadar budalaca olsalar da ruhuma derinden tesir eden, izlerini kızgın bir demirin damgası gibi sonsuza kadar varlığımda taşıyacağım bazı önemsiz şeyler var.
Bu gencecik yaşta bunca keder niye? Ben nereden bileyim? Belki de böyle yaşamaktır benim kaderimde yazan, yükü sırtlanmadan yorulmak, koşmadan nefes nefese kalmak…